O wieczornym wychwalaniu Boga

 

Psalm 134 zamyka grupę piętnastu psalmów zwanych „pieśniami piel­grzymów” (Ps 120-134). Mógł on być pieśnią pożegnalną, którą pielgrzymi kończyli swój pobyt w Jeruzalem i po­wracali do swoich domów.

Pierwsza część utworu (wersy 1-2), to wezwanie skierowane do kapłanów i lewitów, zachęcające ich do nieustan­nej służby w Domu Jahwe. Druga część (wers 3) zawiera błogosławieństwo Boga udzielane przez kapłanów pielgrzymom. W każdym z trzech wersów pieśni znaj­duje się czasownik „błogosławić”. W za­leżności od adresata przybiera on różne znaczenia. Gdy odnosi się do Boga (wer­sy 1-2), oznacza „uwielbiać”, „chwalić”. Eksponuje Jego moc i majestat. Gdy od­nosi się do człowieka (wers 3) przybiera formę życzeniową, przez którą prosi się Boga o łaskę, pokój i siłę dla konkret­nego człowieka lub całej społeczności wierzących.

Pierwszą część psalmu rozpoczyna partykuła „żwawo!” (dosłownie w języku hebrajskim: „oto”, „otóż”), która wzmac­nia następującą po niej wypowiedź. Przez jej zastosowanie autor natchniony nie tylko wyostrza uwagę adresatów, ale i wskazuje na gorliwość wypowiada­jących te słowa pielgrzymów. Sprawa bowiem dotyczy kwestii najważniejszej – „błogosławienia (uwielbienia) Boga”. Do tego zadania wezwani zostali „słudzy Jahwe” (wers 1), którymi według Psał­terza są kapłani i poszczególni wierni, należący do ludu Bożego (zob. np.: Ps 31, 17; 34, 23; 35, 27). W naszym psalmie wyrażenie to odnosi się do kapłanów i lewitów, co podkreśla dopowiedzenie „którzy trwacie nocami w domu Pań­skim” (Ps 134, 1). Prawdopodobnie liturgia świątynna przewidywała także nocne modlitwy nie tylko w noc paschalną (zob. Iz 30, 29). Modlitwa uwielbienia była intensyfikowana przez gest „wznosze­nia rąk ku Miejscu Świętemu” (Ps 134, 2), którym w świątyni jerozolimskiej była sala tronowa z Arką Przymierza.

Druga część psalmu (wers 3) zawiera błogosławieństwo, którym kapłani obda­rzali zgromadzony przed świątynią lud (zob. Lb 6, 23-27). Nawiązanie do Syjonu wskazuje na rolę tego miejsca w życiu religijnym Izraelitów. W Psałterzu Bóg był wielokrotnie określany tytułem „Jah­we z Syjonu” (np.: Ps 128, 5; 135, 21), co uwydatniało wartość nie tylko samego miejsca, ale i trudu pielgrzymowania do świątyni jerozolimskiej, znajdującej się na wzgórzu Syjon.

W wersie 3 zawarta jest modlitwa, aby Jahwe odwzajemnił błogosławieństwo, którym wcześniej (wersy 1-2) obdarzali Go kapłani i pielgrzymi. Człowiek był i jest świadom życiodajnej siły Bożego błogosławieństwa. Bez niego nic dobrego nie zdziała (zob. Ps 127, 1-2).

Psalm 134, oprócz przedstawione­go zastosowania, mógł również pełnić funkcję psalmu liturgicznego, którym posługiwano się podczas wieczornej modlitwy świątynnej. Przypominał o po­trzebie błogosławienia (wielbienia) Boga zarówno w ciągu dnia, jak i w godzinach wieczorno-nocnych. Nie inaczej jest i dzi­siaj. Wieczór kształtuje nasz poranek. Człowiek, który przed snem dostarcza sobie agresywnych bodźców z telewizji lub internetu albo zasypia z gniewem, rano rozpocznie dzień z negatywnym nastawieniem do życia. Modlitwa wie­czorna uspokaja człowieka, porządkuje myśli i pozwala z nadzieją kłaść się spać.

Psalm ten uczy wieczornego wy­chwalania Jahwe. W wieczornym spo­tkaniu z Bogiem warto zadbać o mo­dlitwę rachunkiem sumienia. Najpierw podziękować Bogu za konkretne łaski otrzymane w ciągu dnia; podziękować za dobro, którym zostało się obdaro­wanym przez poszczególnych ludzi, ale i podziękować za dobro, którego samemu dokonało się wobec drugiego człowieka oraz siebie. Dopiero po tym uwielbieniu warto (dziękczynieniu) spojrzeć na wła­sną słabość i grzeszność, która zaistniała w kończącym się dniu. To spojrzenie te­rapeutyczne – jako lekarstwo zastosować Boże miłosierdzie i konkretne posta­nowienie poprawy. I na samym końcu ważna uwaga – nigdy nie kłaść się spać w poczuciu przegrania. Pieśń 134 koń­czy się błogosławieństwem Boga. Z tym darem warto zasypiać i wstawać, karmi on bowiem naszą nadzieję i wytrwałość.

---

Zobacz całą zawartość numeru ►

Autorzy tekstów, Ks. Wilk Janusz, Miesięcznik, Numer archiwalny, 2018nr07, Z cyklu:, Biblijne co nieco, Teksty polecane