„Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie”
Czym wypełniam moje serce, gdy staję w obliczu Pana?
zdjęcie: Elżbieta Kortyczko
2018-09-02
XXII Niedziela Zwykła, Rok B
Mk 7, 1-8a, 14-15, 21-23
Słowo Boże musi znaleźć przestrzeń w moim życiu i wtedy jest nośnikiem, kluczem zbawienia. Świat przyciąga pod pozorami dobra. Wszelkie dobro, doskonałość - pochodzą od Boga.
Wokół Jezusa zebrali się faryzeusze i skupili się na pozorach, na zewnętrznym zachowaniu uczniów Pana. Jezus mówi: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie”. Do kogo Jezus kieruje te Słowa? Także do mnie i do ciebie. Faryzeizm nie skończył się z faryzeuszami, ale również dziś zagraża mnie i tobie.
Co wypełnia moje serce, moje wnętrze? Co moje wnętrze mówi o moim życiu? Ile we mnie faryzejstwa, katolicyzmu zredukowanego do zewnętrznych praktyk? Pan Bóg jest Duchem i mam czcić Go w duchu, duszą, sercem. Miłować nieprzyjaciół, pomóc potrzebującemu bratu. Ludzie czystego serca Boga oglądać będą. Sama nie potrafię oczyścić swojego serca. Muszę otworzyć się na Ducha Świętego, na Sakramenty Kościoła.
„Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha.” (Ps 51)
„Serce Maryi najczystsze i najniewinniejsze, módl się za nami.”
Wcześniejsze rozważania można znaleźć TUTAJ.
