Dobre znaki
„On stał się człowiekiem, aby człowiek, który stał się wewnętrznie głuchy i niemy z powodu grzechu, był w stanie usłyszeć głos Boga, głos Miłości, która przemawia do jego serca, i w ten sposób sam nauczył się mówić językiem miłości” (Benedykt XVI).
zdjęcie: Elżbieta Kortyczko
2018-09-08
XXIII Niedziela Zwykła, Rok B
Mk 7, 31-37
Prorok Izajasz zapowiada Bożą odpłatę za zło grzechu.
Bóg sam przychodzi, aby mnie zbawić. Odsłania prawdę o miłości i wierności Boga przymierzu zawartemu ze mną, pomimo mojej niewierności i grzeszności.
To ja jestem owym ewangelicznym głuchoniemym, którego dobrzy ludzie doprowadzili do Jezusa. Komu dziękuję za przekazanie daru wiary, za wskazywanie drogi zbawienia? Jezus dotyka i uzdrawia. Bóg sam, poprzez Sakramenty Kościoła, otwiera moje serce, abym słuchała i wielbiła Boga. Dźwiga mnie z poniżenia, darzy wolnością, uczy kochać, jak On sam kocha. Dziękuję Ci Boże za Kapłanów, za szafarzy Twoich Sakramentów.
Uwielbiam Ciebie, Boże, za Twoją wierność, za Miłość Miłosierną, za Twoją Ofiarę, za Zbawienie. Proszę, obdarz mnie swoim Duchem, abym zawsze była posłuszna Twojemu Słowu i nosiła Go w sercu, jak Maryja.
Wcześniejsze rozważania można znaleźć TUTAJ.
