Nasz Bóg jest Bogiem wszechmogącym i Bogiem prostoty i miłości.
„… raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim”
zdjęcie: Loft Gallery
2018-12-22
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 1, 46-56
III tydzień Adwentu
Jak bardzo musi być zakochana w Bogu osoba, że wyśpiewuje tak piękne słowa, które dzisiaj słyszymy w Ewangelii. Maryja z wszystkich ludzi była najpełniej zjednoczona z Bogiem, dlatego tych Jej kilka zdań zapisanych w Ewangeliach daje nam pełny i prawdziwy obraz Pana Boga.
Jego imię jest święte, jest miłosierny dla tych, co się Go boją, a tych, którzy się Go nie boją, którzy Go lekceważą – a najwięcej wśród nich pysznych, bogaczy i władców – rozprasza i strąca. Podnosi z ziemi pokornych i dobrych. Jego działanie jest pewne, bo pamięta o swoim miłosierdziu, mimo że może nawet długi czas trwać, zanim je okaże. Jako Jego przymiot jest ono tak ważne, że Maryja mówi o nim dwa razy.
Jakie wnioski z tego dzisiejszego fragmentu Ewangelii płyną dla mnie i nas wszystkich, a szczególnie dla tych, którzy często powtarzają te słowa Maryi na modlitwie wieczornej?
Powinienem codziennie pamiętać, że imię Boga jest święte i codziennie okazywać wobec Niego bojaźń. Muszę pamiętać w powodzeniu czy w trudzie, w zmaganiu się ze złem od tygodni, dni czy lat, że On przyjdzie i nasyci miłosierdziem i miłością.
Maryjo, proszę Cię, pozostań u mnie, aż zrodzi się u mnie pełna miłość do Pana Boga!
Duchu Święty, proszę o Twoje dary, a szczególnie o dar Bojaźni Bożej!
