Sztuka wskazywania
Misja Jana została wykonana, teraz może usunąć się w cień. Wykonał swoje najważniejsze życiowe zadanie – wskazał na tego, który jest jedynym Mesjaszem, Panem i Bogiem.
zdjęcie: Loft Gallery
2023-01-03
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 1, 29-34
Okres Bożego Narodzenia
Być kimś, kto wskazuje na kogoś innego, być kimś kto odwraca uwagę od siebie, by ona skupiła się na kimś innym – to wielka sztuka. Moją uwagę zwraca dzisiaj pokora Jana Chrzciciela. Są wokół niego ludzie, uczniowie. Słuchają go, podziwiają, zadają pytania, pod wpływem jego nauki chcą zmieniać swoje życie, przyjmują chrzest nawrócenia, idą za nim, bo imponuje im jego radykalne życie. Na tyle jego postawa była jednoznaczna, że niektórzy nawet zadawali sobie pytanie: „A może to Jan Chrzciciel jest Mesjaszem?”.
Z pewnością tłumy poszłyby za Janem. Jan – gdyby tylko chciał – mógłby wykorzystać sytuację i swoją popularność i zdobyć miano „Mesjasza”. Tymczasem Jan Chrzciciel, gdy tylko nadarzyła się okazja, gdy tylko przyszedł prawdziwy Mesjasz, od razu wskazał na Niego – na Jezusa – „Oto Baranek Boży”. To Jezus jest Tym, za którym Jan Chrzciciel chce, by poszli jego uczniowie, to jest Ten namaszczony Duchem Świętym, który tego Ducha będzie przekazywał innym, On jest Synem Bożym.
Misja Jana została wykonana, teraz może usunąć się w cień. Wykonał swoje najważniejsze życiowe zadanie – wskazał na tego, który jest jedynym Mesjaszem, Panem i Bogiem.
