Mądrość budująca wspólnotę

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 9, 38-40
VII tydzień zwykły

Kościół otacza modlitwą wszystkich żyjących i zmarłych, którzy przyjęli chrzest święty. Nawet jeśli czasem wydaje nam się, że niektórzy zmarli są zapomniani, odeszli być może tragicznych okolicznościach lub samotności i nikt o nich nie pamięta, to przecież modlimy się za nich podczas każdej Mszy świętej: Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi. Podobnie ofiarujemy Bogu różne intencje za żywych, choćby w modlitwie wiernych polecając różne stany i różne grupy osób, z wiarą, że Bóg obdarzy swoją łaską ich wszystkich.

Kiedy człowiek uświadomi sobie, jak wiele znaczy ta modlitwa oraz jaką niesie siłę i pomoc, to w duchu rodzi się postawa wdzięczności oraz pokój i bezpieczeństwo wynikające z przynależności do wspólnoty Kościoła. Podkreśla to sam Jezus, kiedy w analizowanym dzisiaj fragmencie Ewangelii ostrzega uczniów przed pokusą rozdarcia i separacji od innych ludzi. Każdy, kto szczerze działa w imię Jezusa, jest złączony więzami wspólnej wiary z Nim samym i Jego wyznawcami. W tym przezwyciężaniu słabości do tworzenia elitarnych, zamkniętych na innych grup wewnątrz religii, może pomóc dar mądrości. Autor natchniony Mądrości Syracha pisze o niej w ten sposób: Kto ją miłuje, ten miłuje życie, a ci, którzy dla niej rano wstaną, napełnią się weselem. Miłość i wesele są owocami mądrego otwarcia się i życzliwości wobec naszych sióstr i braci w wierze, dlatego kiedy przyjmujemy innych, to z jednej strony czynimy dobro dla bliźnich, a z drugiej – poprawiamy jakość własnego życia. Niech te duchowe korzyści mobilizują nas do codziennego poszukiwania mądrości, która przejawia się w dzieleniu własnej wiary z innymi.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie