Pragnienia i potrzeby serca
Obecnie promuje się rekreacyjny styl życia, w którym najważniejsze są zadowolenie i radość. Praktyka pokazuje, że potrzebujemy również czasu pokuty.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-03-06
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 6, 1-6. 16-18
Środa Popielcowa
Wydawać by się mogło, że w dobie, kiedy życie staje się coraz łatwiejsze i wygodniejsze, a możliwości rozrywki bardziej urozmaicone, ludziom nie potrzeba żadnych oznak skruchy i żalu. Jednak Środa Popielcowa rozpoczynająca czas Wielkiego Postu i przypominająca nam o pokucie jest jednym z kilku dni w ciągu roku liturgicznego o największej frekwencji wiernych w kościołach. Złośliwi mówią, że ludzie pojawiają się wszędzie tam gdzie dają coś za darmo, nawet jeśli jest to tylko popiół.
Mówiąc zupełnie poważnie, taki stan rzeczy pokazuje, że każdy z nas ma w sobie naturalną potrzebę wybaczania. Zarówno jako odbiorca jak i nadawca – czujemy chęć pojednania z tymi, z którymi pokłóciliśmy się, ale też oczekujemy tego od innych, kiedy sami zawinimy. W czasach, kiedy relacje międzyludzkie nierzadko sprowadzają się jedynie do wymiany kilku wiadomości elektronicznych lub przelotnych spotkań, często zwyczajnie nie ma okazji do powiedzenia przepraszam lub wybaczam ci. Tego rodzaju słowa połączone z gestami przyjaźni i miłości są znakiem akceptacji, której tak bardzo nam przecież brakuje.
Dzisiejsza liturgia Słowa nakłania nas do nawrócenia i ukazuje miłosierdzie Boga słowami proroka Joela: Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą! (Jl 2,13). Człowiek w odpowiedzi na to wezwanie wyśpiewuje pieśń pełną skruchy, w której przyznaje się do błędu i prosi o wybaczenie: Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego (Ps 51 (50), 3–4). Istotną prawdą w słowach cytowanego psalmu jest to, że pełne przebaczenie może przyjść tylko z zewnątrz, od Tego, kto jest ponad człowiekiem. To jeden z najważniejszych powodów, aby na nowo otworzyć się na Boga i stworzyć z Nim osobistą więź. To On jest najpewniejszym lekarstwem na ludzką samotność i odpowiedzią na wołanie o wybaczenie. W Bogu znajduje się również źródło miłości i cel, dzięki czemu nasze życie nie musi być puste i pozbawione sensu. Od nas samych zależy, gdzie będziemy szukali przebaczenia i akceptacji. Jedynie Bóg, czekający, dobry, miłosierny i otwarty na człowieka, może wypełnić potrzeby ludzkiego serca.
