W czym pokładam ufność?
Anonimowy bogacz cały jest w swych bogactwach, wyłącznie w nich pokłada ufność. Biedak cały jest w Bogu, ma ufność tylko w Nim.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-03-21
Rozważanie do fragmentu Ewangelii
Łk 16, 19-31
Jezus nieustannie zachęca nas do zatrzymania się, do przypatrzenia się swojemu życiu. Historia bogacza i Łazarza jest takim kolejnym zaproszeniem Pana do zatrzymania się i spojrzenia na czas swojego życia.
Bogacz i ubogi Łazarz reprezentują dwie warstwy społeczne. Podział ten był w czasach Jezusa bardzo widoczny. Ludzie bogaci stanowili mniejszość społeczeństwa. Biednych było znacznie więcej. Do pierwszej grupy należeli członkowie rodziny królewskiej, arystokraci, urzędnicy dworscy, kupcy, bankierzy i celnicy. Żyli oni w luksusie, bogacąc się często kosztem innych. Ubodzy to ludzie, którym trudno żyć i wiązać koniec z końcem. Ubodzy to niewolnicy, kalecy i chorzy, którzy żyli w skrajnej nędzy. Często, podobnie jak trędowaci, byli izolowani od reszty społeczeństwa. Mogli oni liczyć jedynie na jałmużnę ludzi pobożnych i wrażliwych na ich niedolę. Prawo Starego Testamentu nakazywało troskę o tych którzy znajdowali się na marginesie społeczeństwa; troskę o niewolników, przybyszów, wdowy i sieroty. Mimo tego jednak w czasach Jezusa podział na klasy społeczne i nierówność między nimi wciąż trwały i były bardzo żywe. Przypowieść Jezusa przedstawia więc sytuację dobrze znaną słuchaczom z życia codziennego.
Opis bogacza choć jest bardzo krótki, doskonale pokazuje jego zamożność. Bogacz żył i „ubierał się w purpurę i bisior”. Bogacz jest bez imienia. Święty Łukasz utożsamia go całkowicie z purpurą i przepychem. Ten bogaty człowiek żyje pozbawiony jakichkolwiek zmartwień. Sens jego życia sprowadza się do tego, by bawić się, dobrze zjeść i cieszyć się przepychem. Bogacz jest przeciwieństwem Jezusa, który będąc bogatym, stał się ubogim, uniżył się i stał się najmniejszym. Jezus został przyodziany przez Heroda we wspaniałą szatę – ale dla wyśmiania. Na krzyżu umrze nagi. Bogacz z przypowieści jest osobą, która każdego dnia świetnie się bawi. Jest w tym podobny do postaci człowieka, z przypowieści o zamożnym rolniku, który marząc o zgromadzonym bogactwie mówi do siebie: „odpoczywaj, jedz, pij i używaj”. Jezus nazywa go głupcem.
Zupełnie inaczej autor trzeciej Ewangelii opisuje postać biedaka. Opis ten jest znacznie obszerniejszy. Jezus stwierdza, że biedak ten leżał u bramy pałacu bogacza. Opis wskazuje na stan bezradności oraz niezdolności żebraka do zatroszczenia się o siebie i o rzeczy niezbędne do życia. Biedak leżał powalony przez chorobę – leżał porzucony przez ludzi. Był on pokryty wrzodami i nikt się nie przejmował jego obecnością. Nikt nie zadał sobie ani przez chwilę trudu, by podać mu do zjedzenia przynajmniej to, co spadało ze stołu bogacza – resztki jedzenia, okruchy chleba.
Można powiedzieć, że to sam Bóg rzuca Siebie u drzwi bogatego, aby go zbawić. Daje sposobność bogatemu do zbawienia: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Dając cokolwiek ubogiemu, bogaty otrzymałby prawdziwe bogactwo – zostałby przyjęty do wiecznych przybytków. Kto bowiem daje ubogiemu, pożycza Bogu (Prz 19, 17), który w swoim czasie odda ze swej strony. Ubogim jest sam Bóg, który pomaga każdemu z nas stać się Jego dzieckiem, jeśli uznamy Łazarza za swojego brata.
Jedyne co miał biedak, to imię – Łazarz. Jego tożsamość jest cała w Bogu. Jest biedakiem, który w zupełności powierza się Jemu. Jego tożsamością jest życie ukryte w Bogu. Bóg bowiem zna pokornych, a nie zna wyniosłych. Jest to jedyne miejsce, w którym Jezus opowiadając przypowieść podaje imię postaci. Osoby bowiem występujące w ewangelicznych przypowieściach zawsze są bezimienne. Służą bowiem jako przykład ogólnej postawy, przyjmowanej przez ludzi. Występujący w przypowieści bogacz do końca pozostaje anonimowy i może być przedstawicielem różnych warstw społecznych, które w nauczaniu Jezusa spotkały się z krytyką. Biedak jednak jest osobą konkretną i miłowaną przez Boga. Imię Łazarz (hebr. Eleazar) oznacza „Bóg wspomaga”. Anonimowy bogacz cały jest w swych bogactwach, wyłącznie w nich pokłada ufność. Biedak cały jest w Bogu, ma ufność tylko w Nim.
