Wartość ciała
Gdyby właściwie rozumiano nauczanie o ciele chrześcijaństwa, mogłoby ono stać się najbardziej pożądaną religią współczesnego świata.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-04-03
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 5, 17-30
IV tydzień Wielkiego Postu
Całe wieki Kościół akcentował przede wszystkim wartości duchowe, mając świadomość tego, jak łatwo zatopić się w materializmie i zatracić przez to samego siebie. Jednak takie spojrzenie może wywołać też niesłuszny pogląd, jakoby chrześcijaństwo w ogóle negowało wartości przyziemne, w tym cielesność człowieka. Wiele miejsca poświęcił temu tematowi choćby św. Jan Paweł II, wielokrotnie wypowiadając się o estetyce i bogactwie człowieka również w wymiarze fizycznym.
Obecnie nietrudno dostrzec wszechobecny kult ciała. Modne stały się różne przedsięwzięcia mające na celu prowadzenie tzw. zdrowego stylu życia. Swój renesans przeżywają salony piękności, dietetycy, trenerzy personalni, siłownie, sklepy sportowe i inne osoby oraz miejsca udostępniające i ułatwiające szeroko pojętą aktywność na rzecz zdrowia. Nie ma w tym nic złego, dopóki nie staje się to nadrzędną wartością życia i przybiera cechy religii, gdzie główną wartością jest własne ciało.
Być może, gdyby wyznawcy tzw. healthy lifestyle (zdrowego stylu życia) przyjrzeli się bliżej chrześcijaństwu i zobaczyli, jak bardzo dowartościowuje ono człowieka w każdym wymiarze, to staliby się jego sprzymierzeńcami. Już w Dekalogu jest zawarta ochrona życia. Nie chodzi w niej jedynie o zakaz zabijania, ale o wszystkie czynniki, które mogą w jakikolwiek sposób szkodzić. A w dzisiejszej Ewangelii Chrystus podkreśla, że naszym ostatecznym powołaniem jest zmartwychwstanie, a więc powołanie do życia w innym, nowym i chwalebnym ciele. Najczęściej kojarzymy życie wieczne z egzystencją dusz w niebie, jednak one oczekują na zmartwychwstanie umarłych i życie w nowej jakości. To dzisiaj podkreśla Chrystus i zachęca, abyśmy dowartościowali całość naszej osoby: umysł, dusze i ciało.
