Współczesny Areopag
Dzisiejsza liturgia słowa pokazuje, że porażka w głoszeniu Ewangelii może być wkalkulowana w Boży plan zbawienia.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-05-29
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 16, 12-15
VI tydzień Okresu Wielkanocnego
Czytając w Dziejach Apostolskich opis Pawłowego przemówienia na ateńskim Areopagu, odczuwamy pewnie poczucie niedosytu, niespełnienia, a nawet porażki. To wydarzenie sprzed dwudziestu wieków bardzo podobne jest do współczesnej sytuacji w coraz bardziej pogańskim świecie. Niekiedy silimy się, szukamy środków i metod tego, jak docierać do potencjalnych odbiorców Dobrej Nowiny, wkładamy w to wiele wysiłku, a potem okazuje się, że niewiele z tego przychodzi. Wówczas musimy odejść napełnieni goryczą i niesmakiem, niczym św. Paweł z wymownym zdaniem „Posłuchamy cię innym razem” (Dz 17, 32), natrętnie rozbrzmiewającym w naszych uszach.
W opisanej scenie było też wyraźnie miejsce na nadzieję. Jak mówią Dzieje Apostolskie, „niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli” (Dz 17, 34), a dwie osoby zostały wymienione nawet imiennie: Dionizy i Damaris. Okazali się oni gorliwymi wyznawcami Chrystusa gotowymi na poświęcenie w imię miłości bliźnich. To wydarzenie pokazuje nam, że kiedy my mówimy o Jezusie, należy zmienić sposób myślenia: chcielibyśmy szybkich i dużych efektów, a tymczasem musimy również brać pod uwagę porażki i niepowodzenia, takie, jakich doświadczał sam św. Paweł Apostoł. Wciąż często chodzi nam o ilość, ale jeśli zaczynamy analizować Pismo Święte, to coraz częściej odkrywamy nastawienie Boga na jakość, z którą wiąże się wolność. Chrystus pragnie mieć wyznawców, którzy będą ludźmi wolnymi, sam ich wyswobodził z niewoli grzechu i chce, aby także w swoich decyzjach związanych z wiarą pozostawali wolni. Sam Jezus przypomina nam o tym w Ewangelii mówiąc, że wciąż ma wiele do powiedzenia, ale niektórzy nie mogą teraz tego znieść. Na szczęście przychodzi Duch Święty Paraklet, Który uzdalnia do wierzenia i daje łaskę otwarcia się na Boga. Czas najwyższy uwierzyć, że to wszystko zależy od Niego, a nie od nas. Ale też czas napełnić się nadzieją, bo przecież On potrafi o wiele więcej niż my, zatem możemy spodziewać się piękniejszych owoców ludzkiej wiary, niż gdybyśmy pozostawali sami w głoszeniu Ewangelii.
