Świecić przykładem
Jeden z moich pracodawców mawiał, że najtrudniejsza w roli każdego przełożonego jest konieczność ciągłego „świecenia przykładem”. A ja sobie myślę, że to nie tylko trudne zadanie dla przełożonych, ale dla każdego chrześcijanina.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-09-23
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 8, 16-18
XXV tydzień zwykły
Siedzę w poczekalni, czekając na wizytę, podczas której ma zostać ustalony termin zabiegu. Razem ze mną czeka mnóstwo innych ludzi, niektórzy sami, inni z osobami towarzyszącymi. Denerwuję się – nie lubię czekać, nie jestem cierpliwa, na dodatek jeszcze perspektywa koniecznej operacji, ratującej wzrok, no i strach, czy zdążę na pociąg do Katowic, bo przede mną jeszcze dużo ludzi. Obok mnie usiadły dwie panie i głośno dyskutują o bolączkach służby zdrowia. Bez wątpienia, mają dużo racji, ale jakoś mnie to nie uspokaja, wręcz przeciwnie – czuję coraz większe zdenerwowanie.
Mniej więcej pamiętam, w jakiej kolejności pojawiali się kolejni pacjenci, więc potrafię przewidzieć, kiedy przyjdzie moja kolej. Jednak ku mojemu zdumieniu (i jeszcze większemu zdenerwowaniu) zauważam, że pani doktor wywołuje osoby, które na pewno przyszły później ode mnie. W sumie, to nie miałoby to żadnego znaczenia, gdyby nie obawa, że mogę nie zdążyć na pociąg powrotny. Perspektywa spędzenia nocy we Wrocławiu nie budzi mojej radości.
Wreszcie, po dwóch utyskujących paniach, nadchodzi moja kolej. Pani doktor witając się ze mną, tym razem zaczyna od przeprosin: „niech mi siostra wybaczy, że najpierw wzięłam te dwie nerwowe panie. Ich podniesiony głos słyszałam w gabinecie i bardzo mnie irytował. Wiem, że siostry są zawsze spokojne i cierpliwe, dlatego liczyłam na to, że siostra się na mnie nie pogniewa, jeśli najpierw pozbędę się tych niemiłych osób z poczekalni”.
Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, jak postrzegają nas inni. Nie zawsze pamiętamy, że jesteśmy dla innych przykładem. Tymczasem jako chrześcijanie jesteśmy „ambasadorami” Królestwa Bożego i nasze obecne życie ma być zapowiedzią i świadectwem życia przyszłego. Mamy być lampą, która innym oświeca drogę.
