Bali się zapytać
Łatwo było trwać przy Nim, gdy tłum wiwatował, chciał obwołać go królem, czy ścielił Mu pod nogi palmowy kobierzec. Dużo trudniej usłyszeć, że „Syn Człowieczy będzie wydany...”. Jeszcze trudniej zrozumieć. Nie rozumieli, nie pojmowali, bali się zapytać...
2024-09-28
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 9, 43b-45
XXV Tydzień zwykły
To niesamowite jak bardzo przypominamy niekiedy uczniów Jezusa. I my, podobnie jak oni, boimy się pytać. Boimy się zapytać, gdy wolimy nie znać prawdy, bo prawda może okazać się dla nas niewygodna, może wymagać od nas wysiłku, może zmusić nas do zrobienia czegoś, czego wygodniej byłoby nie robić, może skłonić nas do zmiany tej czy innej decyzji, a nawet kierunku całego swojego życia...
Boimy się zapytać, bo możemy usłyszeć diagnozę, która zabrzmi jak wyrok, która będzie od nas wymagała odwagi lub samozaparcia. Boimy się zapytać, bo możemy stanąć przed próbą wiary, nadziei i miłości.
Łatwo przychodziło uczniom Jezusa zachwycać się Jego czynami. Łatwo było trwać przy Nim, gdy tłum wiwatował, chciał obwołać go królem, czy ścielił Mu pod nogi palmowy kobierzec. Dużo trudniej usłyszeć z ust Mistrza, że „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”. Jeszcze trudniej zrozumieć. Nie rozumieli, nie pojmowali, bali się zapytać... To, co usłyszeli od Jezusa przecież tak bardzo kłóciło się z ich wyobrażeniem mesjaństwa, że lepiej było nie otwierać się na światło poznania prawdy, lepiej było pozostać w ciemności niewiedzy, zaś to co było przed nimi zakryte, lepiej by zakrytym pozostało. Bo przecież nie może niczego wymagać od tego, który niczego nie pojmuje?
Ale mimo, że tak bardzo ich przypominamy, nie rezygnuj i z nas, Panie, tak jak nie zrezygnowałeś z nich: Szymona Piotra, niewiernego Tomasza, Zacheusza i tylu innych. I tak jak wcześniej ich, wezwij i nas słowami: „Weźcie wy sobie dobrze do serca te słowa”.
