Bóg patrzy na serce

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 12, 39-48
XXIX tydzień zwykły

Bóg przede wszystkim kocha. Używając języka matematycznego można powiedzieć, że to jest Jego podstawowa funkcja, czyli stałe, niekończące się odniesienie do człowieka, w ogóle do całego świata. Bóg nie potrafi nie kochać, dlatego nie ocenia, bo miłość jest oparta na prawdzie, a ona nie domaga się oceny. Znane przysłowie mówi, że prawda broni się sama. To sprawdza się szczególnie w myśleniu o nagrodzie i karze za nasze doczesne życie. Bóg nie musi oceniać, to prawda o nas wyda najwłaściwszy osąd.

Dzisiejszy fragment Ewangelii mówi nie tylko o sądzie, ale też wymaganiach, które są różne względem poszczególnych osób. Każdy, kto otrzymuje większą łaskę wiary i poznania Boga, będzie surowiej oceniany. Będąc bliżej źródła miłości, ma się większą świadomość tego, gdzie jest dobro. To jak większe pole widzenia danego miejsca. Dlatego Chrystus podkreśla to, że każdy, kto więcej otrzymał, musi więcej dać wszystkim, których spotkał i samemu Bogu.

Tekst, który dzisiaj analizujemy, chociaż nie bezpośrednio, to jednak podkreśla prawdę o tym, że Bóg ostatecznie patrzy na wnętrze człowieka. To właśnie wynika z powyższych przemyśleń na temat odpowiedzialności poszczególnych ludzi za dar łaski, jaki otrzymują od Stwórcy. Gdyby było inaczej, to każdy zostałby oceniony i wybrany do zbawienia według tych samych kryteriów, tymczasem są one inne dla tych, którzy są blisko Niego i dla tych, którzy jeszcze Go nie poznali. Chyba wciąż zbyt często wydaje nam się, że najważniejsza jest tylko zewnętrzna postawa, a jednak Bóg patrzy także na serce człowieka, wie co w nim jest, wie jakie targają nim uczucia i co każdy z nas nosi w głębi duszy. Być może właśnie nasze intencje, nastawienie i dobre zamiary uratują dla nas życie wieczne, szczególnie wtedy, kiedy okaże się, że nie zrobiliśmy tyle dobra, ile mogliśmy.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie