Dawne czasy dzisiaj
Niekiedy narzekamy na brak wdzięczności u ludzi za to co otrzymują. Wydaje nam się, że dawniej było lepiej, ale fragment Ewangelii rozważany dzisiaj zaprzecza takiemu twierdzeniu.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-11-13
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 17, 11-19
XXXII tydzień zwykły
Pytanie o brak wdzięczności jest wbrew pozorom bardzo ciekawe. Skąd bierze się postawa, w której ciężko podziękować za to, co człowiek posiada lub otrzymuje? Istnieje wiele możliwych odpowiedzi. Jedną z nich może być chęć zupełnej niezależności od innych i samowystarczalności. Wówczas wszystkie dobra jakie człowiek posiada wydają się jego wytworem. Można też w ogóle nie zauważać niczego pozytywnego w swoim życiu. Przypomina to postawę człowieka dotkniętego depresją, który jest skupiony wyłącznie na swoich słabych stronach i złych doświadczeniach. W innym wypadku możliwe jest negatywne podejście do innych osób (zarówno Boga jak i ludzi) i niedostrzeganie, że jakieś dobro może wyjść z ich strony. Jeszcze innym razem może to być przejaw pewnej interesowności i traktowania innych w obszarze użyteczności, które sprowadza się wyłącznie do czerpania od otoczenia. Wtedy inni ludzie i Bóg stają się tylko narzędziami do osiągnięcia własnych celów i nie są widziani jako ktoś, z kim można nawiązywać relacje.
Pewnie istnieje jeszcze więcej pomysłów na to, dlaczego ludzie nie potrafią okazywać wdzięczności. Za każdym z podanych wyżej stoi brak obiektywnego spojrzenia na siebie i swoją pozycję w świecie. Kiedy człowiek nie ma dobrej relacji z Bogiem, nie potrafi dostrzec swojej słabości, nie może też zauważyć, że wokół niego są osoby, którym również należy się dobre słowo i którzy sami mogą przyczynić się do dobra innych. Chrystus pokazuje nam dzisiaj w obrazie dziesięciu trędowatych, jak szybko człowiek zapomina o tym, co otrzymał od Boga i innych ludzi. Nie wiemy czy owych dziewięciu, którzy nie powrócili do Jezusa uczyniło tak z roztargnienia, lekceważenia, czy niedowierzania, że to On jest przyczyną ich uzdrowienia. Niech będzie to dla nas lekcja, by widzieć siebie zawsze w prawdzie wobec Boga i innych osób.
