Dwanaście filarów
Z uczniów, których przywołał do siebie, Jezus w dosłownym tłumaczeniu „stworzył” Dwunastu, dlatego nie są oni jakąś tylko grupą uczniów, ale zaczątkiem (filarami) nowego ludu Bożego.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-02-06
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 6, 7-13
IV tydzień zwykły
Po niepowodzeniu we własnej ojczyźnie, kiedy Jezus został odrzucony przez swoich krajan, których zaślepiła zazdrość, tak że nie byli w stanie otworzyć się z wiarą na Niego, kontynuował On nauczanie obchodząc okoliczne wsie. Stwierdził również, że nadszedł czas, aby i Dwunastu rozpoczęło szerzenie przepowiadania i dokonywanie znaków Królestwa (wypędzanie demonów, uzdrawianie chorych).
Wyrażenie „przywołał do siebie” w Ewangelii według św. Marka użyte zostało w kontekście ustanowienia Dwunastu dwukrotnie. Po raz pierwszy w Mk 3, 13-14 Jezus „przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy”. Z uczniów, których przywołał do siebie, Jezus w dosłownym tłumaczeniu „stworzył” Dwunastu, dlatego nie są oni jakąś tylko grupą uczniów, ale zaczątkiem (filarami) nowego ludu Bożego, tak jak w Starym Przymierzu dwanaście pokoleń Izraela stanowiło podwaliny ludu Bożego Starego Testamentu. Teraz po raz pierwszy zostaną posłani, by wypełniać misję, do której zostali „stworzeni”. Jest to misja Syna, którą mają kontynuować.
Wysyłanie w drogę „po dwóch” – było zgodne ze zwyczajem żydowskim. Zwyczaj ten prawdopodobnie opierał się na przepisie prawnym, zgodnie z którym do ważności świadectwa potrzeba było dwóch świadków identycznie zeznających. Idą po dwóch, aby okazywali sobie miłość, którą będą głosić innym. Ponieważ uczniowie Jezusa nauczyli się być z Nim, to teraz potrafią być także wzajemnie ze sobą w Jego imię.
