„Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko”
Czy potrafię być z Jezusem i mówić Mu wszystko?
zdjęcie: Loft Gallery
2020-02-07
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 6, 30-34
IV tydzień zwykły
Apostołowie powracają podnieceni i zmęczeni. Ma się wrażenie, że uwieńczyli dzieło sukcesem, bo do Jezusa, a więc też do nich garną się tłumy tak, że nawet na posiłek nie ma czasu. O wszystkim Mu mówią, o wszystkim opowiadają: na pewno były tam sukcesy, może porażki, jakieś trudne, nierozwiązane sprawy. Prawdopodobnie doświadczyli dysproporcji między ich możliwościami, a rzeczywistymi potrzebami ludzi, do których byli posłani. Ale oni opowiedzieli Mu wszystko i tym pokazali, że początek i zakończenie każdego działania łączą z Nim i konfrontują z tym, czego On naucza i co czyni. Podobnie dzisiaj wszyscy wysyłani przez niego i ci, którzy mówią o sobie: uczniowie Chrystusa, mogą i powinni Mu mówić o tym, co zamierzają, co osiągają, czego udaje się dokonać, a także o tym, co pozostaje do wykonania i do dokończenia.
My, którzy jesteśmy Jego uczniami też jesteśmy wysyłani do całego świata, naszego świata, w którym żyjemy, aby dać także zwykłe codzienne świadectwo o Nim i Jego nauce w naszej codzienności. I po każdym działaniu, po każdej misji, należałoby przyjść i opowiedzieć Mu o wszystkim. O udanych sprawach, ale i trudnych niezrozumiałych sytuacjach w życiu: dlaczego Panie ktoś młodo umiera? Dlaczego Ciebie odrzucają moi najbliżsi? Dlaczego Twoja nauka czasami wydaje się taka nieżyciowa?
Znaleźć czas dla Pana Jezusa, może krótką chwilę, może kwadrans, a może godzinę lub więcej na taką rozmowę i dokonać konfrontacji tego, co czynimy z Jego nauką, z Jego czynami. Jezus każdego dnia czeka w wielu miejscach: w Eucharystii pod postacią Chleba, czeka też w Słowie w Ewangelii. Mówmy Mu wszystko. Jezus pragnie, abyśmy opowiedzieli Mu wszystko. A co ja , a co Ty na to?
