Zanurzyć swoje serce w Sercu Boga
Panie Jezu stawiasz przed nami kolejne wymaganie: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-03-08
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 6, 36-38
okres Wielkiego Postu
Słowa te odnoszę osobiście do siebie. Jeśli stale przebaczasz mi grzechy i jesteś miłosierny wobec mnie, mam i ja być miłosierny wobec moich bliźnich, zwłaszcza wobec tych, którzy mnie wiele kosztują. Źródłem postawy wobec bliźnich nie ma być moja, krucha, ludzka miłość, ale Twoje miłosierdzie. Dlatego przychodzę do Ciebie i zanurzam swoje serce w Twoim, Boskim Sercu i proszę Cię: „Jezu cichy i pokornego Serca, uczyń serce moje według Serca Twego”. W odpowiedzi na mój gest i modlitwę, słyszę Twoje Słowa: „Dawajcie, a będzie wam dane”. Rozumiem je w ten sposób, iż jako kapłan mam dać czas, obecność, słowo i sakramenty osobom chorym, niepełnosprawnym, starszym wiekiem. Bezinteresownie. Dlatego idę do nich nie w swoim imieniu, ale Twoim, bo „wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40).
Panie Jezu, jeszcze jedno odkrywam dzisiaj w Twoim pouczeniu. Wypowiadasz słowa: „bądźcie miłosierni”, „wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych”, w liczbie mnogiej. Chcesz, abyśmy zbawili się nie w pojedynkę, ale we wspólnocie. Proszę Cię, pomóż nam budować „struktury miłosierdzia” – jak mówił św. Jan Paweł II – w służbie choremu.
