Doświadczenie pustyni prowadzi do Życia
Pan Bóg daje nam doświadczenie pustyni życia, czas łaski, abyśmy przyjęli Jego miłość i uznali swój grzech, nawrócili się i dostąpili życia w pełni.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-03-14
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 4, 5-42
III niedziela Wielkiego Postu
Pan Bóg daje tobie i mnie doświadczenie pustyni życia, czas łaski, abym przyjęła Jego miłość i uznała swój grzech, nawróciła się i dostąpiła życia w pełni. Pustynią jest wszelki trud, pragnienie, choroba, odrzucenie, brak szczęścia i miłości. Wszyscy mamy swoje pustynie, nie można ich porównywać; obecnie też wspólną pustynię pandemii. Pan Bóg pierwszy wychodzi na spotkanie z tobą, ze mną, Pan czeka na miłość.
W dzisiejszych czytaniach zarówno Izraelici jak i Samarytanka poszukiwali szczęścia bez Boga.
Pan wysłuchał ufnej modlitwy Mojżesza, który wstawiał się za zbuntowanym ludem i ugasił pragnienie spieczonych ust Izraelitów.
W rozpaczliwym poszukiwaniu szczęścia i miłości Samarytanka zagubiła się. I właśnie na nią sam Jezus oczekiwał o konkretnej godzinie, przy studni. Pan nie wytyka kobiecie niemoralności, ale wskazuje źródło wody żywej, Ducha Świętego, który zaspokaja wszelkie pragnienia. Bowiem „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”, jak mówi św. Paweł w liście do Rzymian. Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników.
Panie, Ty jesteś prawdziwie Zbawicielem świata; daj mi wody żywej, abym nie pragnęła.
