Czego się spodziewamy?

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 24,13-35
Środa w Oktawie Wielkanocy

Przebywając na co dzień w jakimś środowisku, wyrabiamy sobie opinie na jego temat, zmieniamy czasem nasze pierwotne poglądy, poznajemy je coraz bardziej. Podobnie jest w obrębie wiary. Praktykując ją, rozważając jej treści łatwo wyrobić sobie osobiste zdanie na jej temat. Kiedy człowiek zżyje się z Bogiem, to może również na własny sposób pojmować Go, mieć jakieś oczekiwania i spodziewać się czegoś od Niego.

Różnorakie badania pokazują, że nasz obraz Boga – to jak sobie Go wyobrażamy w drobnych szczegółach, różni się w zależności od osoby, jaka o Nim mówi. Oczywiście ogólne cechy, jakie przypisujemy Stwórcy, są takie same i wynikają z tego, co wiemy na podstawie Pisma Świętego i tradycji chrześcijańskiej. Oprócz tego można znaleźć zależność pomiędzy osobistymi doświadczeniami życiowymi i wyobrażeniem o własnej osobie, a tym, co myślimy o Bogu. Fragment Ewangelii św. Łukasza ukazuje, że dwaj uczniowie zmierzający do Emaus, mówią do Jezusa (jeszcze nierozpoznanego przez nich), że spodziewali się czegoś innego po Nim.

Warto dzisiaj, przy okazji naszego osobistego rozważania liturgii słowa, wpatrzeć się w Łukasza i Kleofasa oraz zastanowić się, co my myślimy o Jezusie, czego tak naprawdę oczekujemy? Zaspokojenia własnych pragnień i planów? Miłości, która bywa wymagająca? Sprawiedliwości za popełnione czyny? Szczerej prawdy o sobie? Obecności w trudnych momentach (może w łatwych też)? Być może w naszych pragnieniach względem Jezusa odnajdziemy szczerość, otwartość, gotowość wyrzeczeń, miłość i inne szlachetne postawy, ale być może trafi się też lekkomyślność, zapomnienie, bylejakość, rutyna, gniew, czy pretensje. Z pierwszych ucieszmy się i podziękujmy, że je mamy, za drugie przepraszajmy i prośmy o siłę do zmiany, bo przecież przy Zmartwychwstałym możemy czuć się bezpiecznie i nie musimy się niczego obawiać.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie