Zachować naukę Pana
Panie Jezu, otwieram się na Twoją miłość, na Twoją i Twojego Ojca obecność. By zamieszkać w sercu, stawiasz dwa warunki: mam również i ja Ciebie pokochać, przylgnąć całym sercem oraz postępować według Twojej nauki.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-05-11
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 14, 21-26
V tydzień wielkanocny
„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać” – mówi dzisiaj Pan Jezus.
Wielu z nas przeżywa osamotnienie. Trudno zmobilizować się do modlitwy, ogarnia lenistwo. Równocześnie jest w nas pragnienie miłości i kochania. Pandemia sprawdza nas. Wydobywa na zewnątrz wszystko, co jest w naszym wnętrzu: wszystkie tęsknoty i pragnienia. Ogołaca.
W takim doświadczeniu, Panie Jezu, otwieram się na Twoją miłość, na Twoją i Twojego Ojca obecność. By zamieszkać w sercu, stawiasz dwa warunki: mam również i ja Ciebie pokochać, przylgnąć całym sercem oraz postępować według Twojej nauki. Mam wejść we współpracę z Tobą. Jeśli pragnę doświadczyć Twojej i Ojca obecności, muszę się mobilizować do oczyszczania serca z tego, co jest Tobie niemiłe i równocześnie umocnić oraz rozwinąć to, co Tobie jest miłe.
Uczy mnie tego Duch Święty. Przypomina mi On Twoje słowa, przypomina mi, co jest Tobie miłe. Miła jest Tobie służba chorym, niepełnosprawnym, starszym wiekiem. Z nimi szczególnie się utożsamiasz.
Dzięki natchnieniu Bożego Ducha odkrywam równocześnie moją tożsamość – powołanego do służby Bożej w kapłaństwie. Nie ma większego daru, który mogę przekazać osobom chorym, jak dar Twojej obecności w sakramentach świętych, zwłaszcza teraz w czasie epidemii. Panie Jezu prowadź mnie w tej służbie, w bezpośrednim spotkaniu z chorym oraz we wszystkich działaniach im służących. I niech w tym będzie uwielbione Twoje Imię.
