Kto nas posłucha?
Jezusa poprzedza sława Jego cudów i Jego słowo, kiedy idzie do swojej rodzinnej miejscowości. Być może i my potrzebujemy zbudować pewną reputację świętości w naszym życiu, zanim będziemy głosić i mówić o Bogu.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-07-31
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 13, 54-58
XVII tydzień zwykły
Dzisiaj trudno jest mówić o Bogu szczególnie tym, którzy znają nas od zawsze. Widzimy to na przykładzie Jezusa, który przychodzi do swojego rodzinnego Nazaretu, przychodzi do domu. To miejsce jest dla Niego bardzo bliskie. Tu mieszka Jego rodzina, tu się wychował, tu dorastał. Zna wszystkich wokół. A mimo to nie został przyjęty jak domownik, został zlekceważony i zwyczajnie odrzucony.
Wystąpienie Jezusa w synagodze wzbudziło zdziwienie i jednocześnie zachwyt mieszkańców Nazaretu. Nie mogli jednak przyjąć tego, że ten Jezus, którego dobrze znali jako swojego sąsiada, syna cieśli może ich czegoś nauczyć i ich uzdrowić. Mieli swoje wyobrażenia o Jezusie i próbowali Go do nich dopasować. Trudno jest zmienić postrzeganie drugiej osoby. Uwierzyli w powtarzany w całym kraju slogan, że nie może być nic dobrego z Nazaretu.
I w naszym życiu często zdarza się tak, jak Jezusowi w Nazarecie, że ci, których najbardziej kochamy czy doceniamy, którzy są nam bardzo bliscy, z którymi na co dzień przebywamy, najmniej nas słuchają. Głoszenie lub mówienie o Bogu wśród rodziny czy w miejscach, w których przebywamy jest trudne, ale konieczne. Jezusa poprzedza sława Jego cudów i Jego słowo, kiedy idzie do swojej rodzinnej miejscowości. Pragnie i tam przynieść ukojenie przez cuda i uzdrowienia. Być może i my potrzebujemy zbudować pewną reputację świętości w naszym życiu, zanim będziemy głosić i mówić o Bogu. Winniśmy się modlić, aby słowo Jezusa doszło do tych, których kochamy, a którzy nie chcą nas słuchać.
