Trwając w miłości

Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 15, 9-17
XIX tydzień zwykły

Ewangelia jaką proponuje nam dziś do rozważenia św. Jan, ukazuje Jezusa, rozmawiającego w sposób niezwykle serdeczny ze swoimi uczniami: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej”. To porównanie połączone z zachętą wydaje się nieprawdopodobne. Ta więź miłości, jaka łączy nas z Jezusem jest porównana do tej łączącej Jezusa z Ojcem. Co więcej, ma ona być wzorem dla uczniów Jezusa i modelem wzajemnych odniesień. Uczeń Jezusa winien trwać w przyjaźni z Bogiem, zachowując przykazania Boże podobnie jak zachowywał je Jezus. Miłość Jezusa nie zna słabości i nie jest przejściowym porywem serca, ale trwałym związkiem ogarniającym całego człowieka. Jeśli w którymś miejscu Jezus mówi o braku miłości, to podkreśla, że miłość słabnie czy też zanika z winy człowieka, gdyż Bóg jest zawsze wierny i dotrzymuje złożonej obietnicy.

Wierność Ojcu i posłuszeństwo we wszystkim, co się Ojcu podoba było pragnieniem Jezusowego Serca – to niejako życiowe motto Jezusa. „Oto idę mój Boże, aby pełnić Twoją wolę”. Wszystko, co Jezus czynił i mówił, spełniał w tym celu, aby okazać Ojcu miłość i szacunek. I analogicznie, nie czynił niczego, z czego Ojciec byłby niezadowolony czy smutny. Dziś Jezus wzywa także nas (swoich uczniów), abyśmy postępowali tak jak On: „Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam powiedziałem”. Wierność i posłuszeństwo to oznaka przyjaźni i autentycznej miłości.

Wspaniały przykład naśladowania Chrystusa znajdujemy w osobie św. Maksymiliana Marii Kolbego prezbitera i męczennika, którego wspomnienie przypada na dzień dzisiejszy. Tylko ludzie mocni Bogiem mogą zawracać świat ze złej drogi poprzez swoje odważne świadectwo wiary. Dzisiejszy świat potrzebuje takich świadków, którzy pokażą najgłębsze wartości.

Autorzy tekstów, Mastalerz Lucyna, Rozważanie