Wybaczyć każdemu

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 18, 21-35
III tydzień Wielkiego Postu

Przypowieść o bogatym panu, który daruje dziesięć tysięcy talentów, może zrobić jeszcze większe wrażenie na nas, jeśli uświadomimy sobie wielkość tej kwoty. W starożytności, jeden talent to było ok. 30 kg cennego kruszcu, np. złota lub srebra. Jeśli przemnożymy to przez podaną przez Chrystusa ilość, to wychodzi nam, że dłużnik był winien trzysta ton złota lub srebra. Ta wielkość jest tak niewyobrażalna, że możemy wnioskować, iż Jezus celowo dokonał pewnej hiperboli, czyli wyolbrzymił opisywane wydarzenia, aby pokazać w ten sposób, że wybaczać powinniśmy absolutnie wszystko.

Wybaczenie jest ważne nie tylko z punktu widzenia tego, komu się wybacza, ale również samego wybaczającego – inaczej łatwo można popaść w wyrzuty sumienia, które będą ciągle podpowiadały, że coś jest jeszcze do zrobienia w naszym życiu. Te wyrzuty mogą być tak silne, że potrafią utrudnić zupełnie normalne życie i sprowadzić je do ciągłego myślenia o osobie, która jest nam coś winna. Oczywiście to wcale nie muszą być pieniądze, tak jak  w dzisiejszej przypowieści. To może być wypowiedziane niesłusznie o nas słowo, krzywda wyrządzona przez jakiś konkretny czyn, poważne zaniedbanie i pewnie można znaleźć wiele innych podobnych przykładów. Jeśli chcemy mieć wewnętrzny pokój, to z całą pewnością potrzebujemy nauczyć się przebaczać innym.

Jak to zrobić? Wybaczenie nie jest łatwe choć konieczne do tego, by żyć w przyjaźni z  Bogiem, innymi i samym sobą. Istnieje wiele różnych możliwości pracy nad wybaczeniem: można napisać do kogoś list (nawet nie trzeba go wysyłać, można schować gdzieś w szufladzie), można przełamać się i zrobić coś dobrego dla tej osoby, można pościć w tej intencji, złożyć jałmużnę na dobry cel (żeby nauczyć się, że umiem się poświęcić), z pewnością trzeba modlić się za tę osobę. To pierwszy krok, żeby móc myśleć o przebaczeniu.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii