Prostota Chleba Życia
Chrystus pozostawił nam samego Siebie jako Pokarm na drogę do świętości. Zrobił to w bardzo prostym znaku – w chlebie.
zdjęcie: Loft Gallery
2021-04-20
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 6, 30-35
III tydzień wielkanocny
Bardzo często doszukujemy się różnych i wymyślnych sposobów na utrzymanie lub zbudowanie naszej relacji do Boga. W ostatnich miesiącach – podczas epidemii wiele słyszeliśmy o Komunii duchowej, możliwości uczestniczenia we Mszy świętej przez media czy jeszcze innych możliwościach kontaktu z Bogiem. Oczywiście wszystko jest możliwe dla Boga i to nie Bóg oczekuje od nas konkretnych postaw i zachowania, bo przecież nasze gesty nie mają na Niego żadnego wpływu (tzn. nie mogą Mu już niczego dodać, ani niczego ująć). O wiele większym problemem jest to czy my, jako marni ludzie potrafimy dzięki tym nadzwyczajnym sposobom odkryć Boga w swoim życiu?
Wystarczy podać przykład Komunii duchowej, która była praktykowana od początku chrześcijaństwa przez wielkich mistyków. Jako przykłady podaje się św. Tomasza z Akwinu, czy św. Teresę z Lisieux. Ale kto z nas, zabieganych na co dzień, grzesznych i ciągle myślących o sprawach tego świata, jest w stanie osiągnąć taki poziom uduchowienia jak wymienieni dla przykładu święci? Chyba niewielu. Dlatego Chrystus daje nam sposobność do kontaktu z Nim w bardzo prosty, namacalny sposób – zostawił na Komunię w postaci chleba, abyśmy mogli wyraźnie czuć, że jesteśmy blisko Niego. Dziękujmy za ten dar i za takie podejście, w którym Bóg nie wymaga od nas cudów, ale zwyczajnej, codziennej prostoty. Dzięki niej nawet najzwyklejsza modlitwa jak różaniec, czy osobiste westchnięcie do Boga nie są niczym gorszym od wielkich nowenn i nabożeństw charyzmatycznych.
