Oddać więcej niż trzeba
Patrząc z boku na chrześcijaństwo można dojść do wniosku, że jest ono istnym szaleństwem, wszak wielu dzisiaj chce rozwijać się przez zdobywanie, a Jezus uczy nas żeby oddawać. Być może jest to jedyna droga do szczęścia.
zdjęcie: Loft Gallery
2021-05-31
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 12, 13-17
IX tydzień zwykły
Dzisiaj w liturgii słowa staje przed nami osoba Tobiasza, człowieka niezwykłego,o którym nie wiemy zbyt wiele z historycznego punktu widzenia, ale jest nam ukazany jako ten, który grzebał zmarłych z własnej, nieprzymuszonej woli. Izraelici przez znaczną część istnienia swojego państwa byli w niewoli lub toczyli konflikty zbrojne z ościennymi państwami. Ich prawo wywodzące się z Pięcioksięgu zakazywało kontaktu z ludzkimi zwłokami – każdy kto ich dotknął, stawał się nieczysty rytualnie, a więc był wykluczony z kultu Bożego oraz z kontaktów społecznych z innymi Izraelitami. Ta czynność zatem nie była widziana jako chwalebna, a mimo tego Tobiasz grzebał ciała poległych w wojnie, wierząc, że należy się dla nich cześć, pamięć i godność. Pokazał się w ten sposób jako człowiek robiący o wiele więcej niż można by od niego wymagać, nawet za cenę nieczystości obrzędowej. Dodatkowo był kompletnie niezrozumiany przez swoje otoczenie – nawet przez własną żonę.
W podobnym tonie wypowiada się Jezus, zachęcając do płatności podatku Cezarowi. Nawet w nas może to wywoływać niesmak, szczególnie jeśli wczujemy się w sytuację ówczesnych Żydów. Gdyby w okupowanej podczas drugiej wojny światowej Polsce ktoś nas zachęcał do – płacenia podatku Hitlerowi to chyba nie pałalibyśmy sympatią do niego... Warto zauważyć, że do podobnego podejścia zachęcał Jezus swoich słuchaczy. Ale chciał w ten sposób pokazać, że aby być szczęśliwym to należy wyzwolić się ze wszelkich pragnień posiadania – oddać każdemu to, o co prosi, po to, aby być prawdziwie wolnym. To zupełnie sprzeczne z tym, co dzisiaj myślą ludzie – oni przecież przede wszystkim chcą mieć, a nie oddawać.
