Dziwna nasza wiara
Dzisiaj Chrystus zachęca nas do realizacji najtrudniejszego spośród przykazań – przykazania miłości nieprzyjaciół.
zdjęcie: Loft Gallery
2021-06-15
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 5, 43-48
XI tydzień zwykły
Od czasu do czasu można usłyszeć na kazaniu lub w katolickich mediach, że chrześcijaństwo jest jedną z najbardziej prześladowanych religii świata i że także obecnie – w naszych czasach – ginie wielu wyznawców Chrystusa. Na potwierdzenie czasem podaje się jakieś dane statystyczne lub pokazuje straszne mordy, jak choćby ten, którego dokonano na egipskich Koptach nad brzegiem Morza Śródziemnego w Libii przed kilkoma laty (mężczyźni byli ubrani w charakterystyczne pomarańczowe kombinezony). Słysząc takie wiadomości pewnie ogarnia nas smutek, żal, może poczucie niesprawiedliwości. Ale jednocześnie – patrząc na to z boku – można zadać pytanie o to, czemu w różnych rejonach świata giną wyznawcy Jezusa? Co jest w nich takiego drażniącego albo wyjątkowego?
Być może odpowiedzią jest realizacja tego, do czego wezwał nas sam Chrystus – to, że jesteśmy solą w oku tego świata, że ciągle pali innych nasza postawa. A w niej jest coś, co wydaje się być zupełnie nienaturalne: miłość do nieprzyjaciół. Do takiego heroizmu zachęca nas dzisiaj Jezus. Wielcy badacze religii początku XX wieku, tacy jak Mircea Eliade czy Gerardus van der Leeuw pisali o chrześcijaństwie jak o wyjątkowym systemie łączącym w doskonały sposób to, co ludzkie z tym, co boskie i pokazywali, ze zawiera ono w sobie wartości, których nie ma w innych wierzeniach, a które są gwarantem pokoju i sprawiedliwości społecznej. Właśnie taką wartością jest miłość do tych, którzy są wrogo do nas nastawieni – taka postawa gasi spory, wycisza, daje pokój serca i nie dostarcza paliwa do wzmagania na nowo walki. Módlmy się dzisiaj o taką postawę także dla nas.
