Czy cierpienie może być jak „talent”?
W ostatnim czasie do Sekretariatu Apostolstwa Chorych zadzwoniła pani Paulina. W długiej rozmowie dzieliła się, że kiedyś wiele pomagała innym osobom, a dzisiaj sama potrzebuje pomocy. Mówiła, że jedynym „bogactwem”, jakim obecnie może się podzielić z innymi, jest jej niepełnosprawność i cierpienie.
2023-09-01
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 25, 14-30
XXI tydzień zwykły
W dzisiejszej Ewangelii przedstawiony jest los trzech sług: gorliwego, przeciętnego i opieszałego. Gorliwy i przeciętny pracownik zostali nagrodzeni, a sługa opieszały, który tłumaczy swoje lenistwo obawą przed narażeniem swego pana na stratę, zostaje ukarany. Gdy otoczenie dziwiło się temu, że sługa gorliwy otrzymuje talent zabrany leniwemu, słyszy zaskakującą odpowiedź. Głosi ona, że człowiek przedsiębiorczy, uczciwy i dobrze pracujący otrzyma jeszcze więcej, niż ma, a leniwy straci nawet to, co miał na początku.
Podobnie może stać się z łaską wiary albo otrzymanymi od Boga zdolnościami. Raz dane wymagają pielęgnacji, zachodu i pomnażania. Nie należy liczyć na ich „cudowne rozmnożenie” bez żadnego wysiłku z naszej strony. Czasem osoby chore mówią, że cierpienie, które przeżywają jest dla nich niczym najcenniejszy dar (talent), bo pomaga im być bliżej Pana Boga. W ostatnim czasie do Sekretariatu Apostolstwa Chorych zadzwoniła pani Paulina, aby zostać członkiem wspólnoty. W długiej rozmowie dzieliła się, że kiedyś wiele pomagała innym osobom, a dzisiaj sama potrzebuje pomocy. Mówiła, że jedynym „bogactwem”, jakim obecnie może się podzielić z innymi, jest jej niepełnosprawność i cierpienie. Dlatego też chce zostać członkiem Apostolstwa Chorych, by rozdzielać swój „jedyny talent”, służąc tym, co ma najcenniejszego.
Wielka jest wiara pani Pauliny, a także wielu innych chorych. Niech Bóg będzie uwielbiony w ich życiu i doświadczeniu cierpienia.
