Nawrócić swoje serce
Jezus przestrzega nas w dzisiejszej Ewangelii, aby po pozbyciu się złych duchów z naszego serca, zaprosić do serca Ducha Świętego. Duch Święty rozpoczyna swoją obecność od daru nawracania się, przez pragnienie, które roznieca w Twoim sercu, przez zaproszenie do przemiany serca. Rozpoczyna od daru poznania swoich grzechów i łaski pokuty.
2021-10-08
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 11, 15-26
XXVII tydzień zwykły
Jezus w dzisiejszej Ewangelii nie jest miły i sympatyczny. Jest jednoznaczny i objawiający prawdę o człowieku. „Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże”.
Jezus ponad miły i uprzejmy wygląd, ponad sympatyczne słowa, ceni prawdę i skruszone serce. Król Dawid modlił się do Boga żywego: „Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym” (Ps 51, 19).
Jezus przypomina nam o realnej obecności diabła w życiu człowieka. On stoi za naszym grzechem. On stoi za osądzaniem drugiego człowieka. On stoi za małymi i niewidocznymi kłamstwami. On stoi za naszą obmową innych. On stoi za nieposłuszeństwem i zakłamaniem.
Jezus przestrzega nas w dzisiejszej Ewangelii, aby po pozbyciu się złych duchów z naszego serca, zaprosić do serca Ducha Świętego. Duch Święty rozpoczyna swoją obecność od daru nawracania się, przez pragnienie, które roznieca w Twoim sercu, przez zaproszenie do przemiany serca. Rozpoczyna od daru poznania swoich grzechów i łaski pokuty.
Co się dzieje, gdy nie poddajemy się łasce nawrócenia? „Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąkając się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni”.
