Rekolekcje przygotowujące do aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi – Wprowadzenie i Dzień 1
Zachęcamy do przeżycia Przygotowania do aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi według św. Ludwika Marii Grignion de Montforta.
zdjęcie: www.wga.hu
2021-11-05
Wprowadzenie
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort urodził się we Francji. Żył w latach 1673–1716. Napisał – trwający 33 dni – program przygotowania się do zawierzenia się Matce Bożej.
Pierwsze 12 dni to czas odrywania się od ducha tego świata (szatan stara się oderwać nas od czynienia dobra i dążenia do królestwa Bożego), aby móc lepiej zrozumieć ducha Chrystusa i dzięki temu zbliżyć się do Niego. W czasie tych 12 dni ćwiczenia duchowe polegają na kształtowaniu w sobie cnót: skromności, samozaparcia, pokory, czystości, ubóstwa, posłuszeństwa, prawdomówności.
Kolejne 21 dni to czas poznawania tajemnic Chrystusa i Maryi. Jest on podzielony na 3 okresy, z których każdy trwa 7 dni. W czasie pierwszego z tych tygodni poznajemy – w świetle nauki Chrystusa – samych siebie, w tym swoje wady, grzechy, słabości oraz cnoty. Ma to służyć przygotowaniu się do spowiedzi generalnej. W tym okresie ćwiczeń duchowych należy wzbudzać w sobie akt żalu za grzechy oraz rezygnacji ze swojej woli, która może być niezgodna z oczekiwaniami Maryi.
Drugi tydzień jest czasem poznawania godności, przywilejów i cnót Maryi. W ćwiczeniach duchowych należy starać się naśladować cnoty Matki Bożej oraz odmawiać akt strzelisty św. Ludwika „Ja poświęcam się Tobie cały, o Maryjo, chcę być Twoją własnością“.
Trzeci tydzień, to poznawanie Jezusa Chrystusa i Jego zbawczego dzieła. Ćwiczenia duchowe polegają teraz na praktykowaniu aktów miłości Boga i bliźniego, na staraniu się o radosne znoszenie cierpień i na proszeniu Boga o łaskę wybaczenia każdej doznanej krzywdy.
Codzienne czytania duchowe wiążą się z modlitwą i lekturą poszczególnych fragmentów Pisma Świętego oraz Naśladowania Chrystusa Tomasza a Kempis lub Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Maryi czy innych dzieł św. Ludwika Marii Grignion de Montfort. Prócz tego wskazane jest wierne odmawianie modlitw, codzienny rachunek sumienia (czy zadbaliśmy o ćwiczenie się w jednej z cnót), uczestniczenie (w miarę możliwości) we Mszy św. i przyjęcie Komunii Świętej oraz codzienne rozmyślanie (wskazanie codziennego rozmyślania jest konieczne podczas odmawiania zawierzenia – ma ono trwać od 10 do 30 minut).
Po 33 dniach przygotowania następuje dzień 34 – dzień poświęcenia się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi. Dzień ten powinien przypadać w jedno z głównych świąt Maryjnych, tj. 2 lutego, 25 marca, 31 maja, 15 sierpnia, 8 grudnia lub 28 kwietnia – we wspomnienie św. Ludwika Marii Grignion de Montforta.
Pierwszy dzień przygotowania (trwającego 33 dni) powinien więc przypadać odpowiednio: 31 grudnia, 20 lutego, 28 kwietnia, 13 lipca, 5 listopada bądź 26 marca. Według św. Ludwika de Monfort przed dniem zawierzenia warto odbyć spowiedź generalną i przyjąć – w intencji tego zawierzenia – Komunię Świętą. Przed odmówieniem aktu poświęcenia się wskazane jest odmówienie modlitwy Witaj Gwiazdo Morza. Wskazane są także 3 dniowe rekolekcje poprzedzające zawierzenie.
Zawierzenie można złożyć w dwojaki sposób:
Prywatnie – podczas Eucharystii, a konkretnie po przyjęciu Komunii Świętej, z radością w sercu odmówić akt zawierzenia. Jeśli uczestnictwo w tym dniu we Mszy Świętej nie jest możliwe, należy pomodlić się w kościele lub w kaplicy, a następnie odmówić akt zawierzenia. Uroczyście – w obecności kapłana: jeśli akt zawierzenia się składa jedna osoba, kapłan zezwala jej odmówić akt na głos, po przyjęciu Komunii Świętej; jeśli jest więcej osób, to po Komunii Świętej każda z osób pojedynczo podchodzi do ołtarza i odmawia akt zawierzenia, a następnie wszystkie podpisują go na ołtarzu.
Dzień 1
(Okres I – pozbycie się ducha tego świata, sprzecznego z duchem Jezusa Chrystusa)
Wezwanie do naśladowania Chrystusa
Czytania i rozważania
List okólny do Przyjaciół Krzyża (12-23)
(fragmenty)
„Na to pełne miłości wezwanie Jezusa wznieśmy się ponad samych siebie; nie pozwólmy zwodzić się naszym zmysłom, jak Ewa; wpatrujmy się tylko w ukrzyżowanego Jezusa, który daje początek naszej wierze i ją doskonali, uciekajmy przed zepsuciem spowodowanym żądzą zepsutego świata; Cała doskonałość chrześcijańska polega bowiem na tym, aby:
- Chcieć stać się świętym: Jeśli kto chce iść za Mną;
- Wyrzec się: niech się zaprze samego siebie;
- Cierpieć: niech weźmie krzyż swój;
- Działać: i niech Mnie naśladuje.
Si quis, jeśli kto; kto, a nie wielu, by podkreślić małą liczbę wybranych, którzy pragną upodobnić się do ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, swoje krzyże niosąc. Jest ich tak mało, tak mało! Gdybyśmy poznali tę wielką ich liczbę, omdlelibyśmy z bólu. […]
Si quis vult, jeśli ktoś ma prawdziwą wolę, pełną i zdeterminowaną, nie przez naturę, obyczaj, miłość własną, interesowność czy ludzki szacunek, a przez w pełni zwycięską łaskę Ducha Świętego, która nie udziela się wszystkim: non omnibus datum est nosse mysteriu. Poznanie tajemnicy Krzyża w praktyce dane jest tylko nielicznym. Aby wejść na Golgotę i pozwolić się przybić do Krzyża razem z Jezusem, w swoim własnym kraju, człowiek musi być odważny, heroiczny, zdeterminowany, wywyższony w Bogu; nie przejmując się światem i piekłem, swoim ciałem i swoją wolą, zdecydowany porzucić wszystko i wycierpieć dla Jezusa Chrystusa. […]
Jeśli więc kto chce pójść za Mną, tak ogołoconym i ukrzyżowanym, niech tak jak Ja chlubi się tylko ubóstwem, upokorzeniami i boleściami mojego Krzyża: abneget semetipsum, niech się zaprze samego siebie! […]
Tollat crucem suam, niech weźmie krzyż swój; suam – swój! Niech ten człowiek, czy to mężczyzna, czy wyjątkowa kobieta, de ultimis finibus pretiumejuss, której nie dorówna wartością ziemia cała od końca do końca, weźmie z radością, żarliwie uściska i odważnie włoży sobie na ramionach swój własny, a nie cudzy krzyż: – swój krzyż, który w swojej mądrości sporządziłem według liczby, wagi i miary; – swój krzyż, któremu własną ręką, ściśle i dokładnie, nadałem cztery wymiary, czyli: szerokość, długość, wysokość i głębokość; – swój krzyż, który wyciosałem mu z cząstki Krzyża, który dźwigałem na Golgotę, ze względu na nieskończoną dobroć, jaką doń żywię […]
Tollat, niech weźmie! A nie wlecze go za sobą, szarpie, skraca, ukrywa! To znaczy: niech go weźmie, trzymając wysoko w górze, bez niecierpliwości ani przygnębienia, bez skargi ani dobrowolnego szemrania, bez wstydu i bez oglądania się na szacunek ze strony ludzi.
Tollat, niech go umieści na swoim czole, powtarzając za świetym Pawłem: Mihi absit gloriari nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi! Uchowaj Boże, bym chlubił się z czegokolwiek, prócz krzyża Jezusa Chrystusa, mojego Mistrza! […]
Albowiem, drodzy Przyjaciele Krzyża, wszyscy jesteście grzesznikami; nie ma wśród was nikogo, kto nie zasługiwałby na piekło, a ja bardziej niż ktokolwiek inny. Nasze grzechy muszą zostać ukarane na tym świecie albo w świecie przyszłym; jeśli zostaną ukarane tu, to już nie tam.
Jeżeli Bóg ukarze je na tym świecie, przy naszym współudziale, to kara będzie pełna miłości, wymierzy ją miłosierdzie, które tu króluje […]
Pismo Święte
„Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów, Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania” (Mt 16, 24-27).
O naśladowaniu Chrystusa (I, 1), Tomasz a Kempis
1. Kto idzie za mną, nie błądzi w ciemnościach – mówi Pan. Oto słowa Chrystusa, w których zachęca nas, abyśmy Go naśladowali, jeśli chcemy naprawdę żyć w świetle i uwolnić się od ślepoty serca. Starajmy się więc rozpamiętywać jak najgorliwiej życie Jezusa Chrystusa.
2. Nauka Chrystusa przewyższa wszystkie nauki świętych, a kto zdobędzie jej ducha, znajdzie w niej mannę ukrytą. Są ludzie, którzy nawet z częstego słuchania Ewangelii niewiele wynoszą gorliwości, bo nie mają w sobie ducha Chrystusowego. A przecież kto pragnie zrozumieć i pojąć w całej pełni słowa Chrystusa, powinien starać się według Niego kształtować całe swoje życie.
3. Cóż ci przyjdzie ze wzniosłej dysputy o Trójcy Świętej, jeśli nie masz współczucia dla ludzi, a więc nie możesz podobać się Bogu w Trójcy Świętej? Naprawdę, wzniosłe słowa nie czynią świętego ani sprawiedliwego, ale życie prawe czyni człowieka miłym Bogu. Wolę odczuwać skruchę niż umieć ją zdefiniować. Choćbyś znał całą Biblię na wyrywki i wszystkie mądre zdania filozofów, cóż ci z tego przyjdzie, jeśli nie masz miłości i łaski Boga? "Marność nad marnościami i wszystko marność" oprócz jednego: miłować Boga i Jemu służyć. To jest mądrość najwyższa: przez odrzucenie świata dążyć do Królestwa niebieskiego.
Modlitwy
Przybądź Duchu Święty
Przybądź, Duchu Święty,
Spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, światłości sumień.
O najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie!
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia,
Jeno cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
Ave maris Stella
1. Witaj, Gwiazdo morza,
Wielka Matko Boga,
Panno zawsze czysta,
Bramo niebios błoga.
2. Ty, coś Gabriela
Słowem przywitana,
Utwierdź nas w pokoju,
Odmień Ewy miano.
3. Winnych wyzwól z więzów,
Ślepym powróć blaski.
Oddal nasze nędze,
Uproś wszelkie łaski.
4. Okaż, żeś jest Matką,
Wzrusz modłami swymi
Tego, co Twym Synem
Zechciał być na ziemi.
5. O Dziewico sławna
I pokory wzorze,
Wyzwolonym z winy
Daj nam żyć w pokorze.
6. Daj wieść życie czyste,
Drogę ściel bezpieczną,
Widzieć daj Jezusa,
Mieć w Nim radość wieczną.
7. Bogu Ojcu chwała,
Chrystusowi pienie,
Obu z Duchem Świętym
Jedno uwielbienie. Amen.
oprac. na podst.: Przygotowanie do aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi według św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, wyd. 1, Kraków 2015.
