Radość personalna

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 18, 12-14
II tydzień Adwentu

Tytuł dzisiejszego rozważania może sugerować coś trudnego, składa się bowiem z filozoficznych terminów, ale w gruncie rzeczy jest on bardzo prosty: wskazuje na radość z każdej, pojedynczej osoby. Kiedy popatrzymy na całą mozaikę różnych religii świata i systemów filozoficznych, odnajdziemy często odmienne podejście do człowieka i rozumienie tego, kim tak naprawdę jest. I tak, wielkie religie wschodu, czy idee, które zawróciły ludziom w  głowach w XX wieku (np. komunizm, czy faszyzm) zazwyczaj postrzegają ludzi kolektywnie – na tle grupy, czy wspólnoty. Chrześcijaństwo stworzyło wizję osoby ludzkiej – już samo to sformułowanie podkreśla jej godność i odrębność od innych.

O co nam tak naprawdę chodzi? O to, aby pokazać, że Bóg podchodzi do każdej i każdego z nas indywidualnie: dla Niego jesteśmy konkretną córką i konkretnym synem, tym jedynym w świecie Janem Kowalskim, który jest niepowtarzalny i nie można go rozumieć tak jak innych Janów. To właśnie miał na celu Jezus porównując Boga do pasterza troszczącego się o jedną, zbłąkaną owcę. Takie podejście pozwala nie tylko na budowanie osobistej relacji między człowiekiem a Bogiem, ale jest również kluczowe w rozwoju naszej cywilizacji. Przecież to właśnie osoby wyjątkowe dokonywały wielkich rzeczy: np. Krzysztof Kolumb, Mikołaj Kopernik czy Leonardo da Vinci. Gdyby nie indywidualne, osobiste spojrzenie na nich, nie przez pryzmat epoki w jakiej żyli, ale ot tak, po prostu jak na odrębnych, niepowtarzalnych ludzi, to być może nie wnieśliby tyle w historię świata.

A co dla nas to oznacza? Wspaniałą wiadomość: już dzisiaj, już teraz mogę z Bogiem rozmawiać jak z najlepszym przyjacielem, który wykaże zainteresowanie mną. Nie muszę się obawiać, że skoro świat pogrąża się w grzechu, to zostanę sklasyfikowany jako jeden z obywateli takiego świata.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii