Przebaczyć z serca
Przebaczając tym, do których czujemy gniew, otwieramy się na Bożą miłość, która leczy nasze serce z urazów, gniewu, zapiekłości i uzdalnia do wyrozumiałości, cierpliwości i miłosierdzia.
2022-03-11
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt5, 20-26
I tydzień Wielkiego Postu
Nikt nie ma chyba wątpliwości, że nie wolno zabić człowieka. Tymczasem gniew, nienawiść, przymus psychiczny czy też samo środowisko zmuszają nas często do różnych dziwnych czynów. Człowiek daje sobie prawo m.in. do zabijania, jakby to on był twórcą nieba i ziemi. Tymczasem życie jest własnością Boga, a człowiek jest tylko jego sługą. Każdy z nas jest zobowiązany do tego, aby swoje i życie innych cenić, troszczyć się o nie.
Jezus wiedział, że zabijanie prowadzi do jeszcze większej eskalacji konfliktu. Jezus wzywał do tego, aby coraz bardziej uświadamiać sobie, że człowiek jest świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w nas. Człowiek bowiem nie należy do siebie samego, ale należy do Tego, który go stworzył. „Nie zabijaj” dotyczy wszystkich, a nie tylko wybranej grupy ludzi. Musimy zawsze dążyć, aby zwyciężyło życie. Jaką bowiem miarą my mierzymy, taką miarą i nam kiedyś odmierzą…
Jezus mówi dzisiaj, że granica między dobrem i złem jest w moim sercu. To w nim mogę pielęgnować urazy, „rozdrapywać rany”, upajać się wyższością nad innymi ludźmi, toczyć w myślach słowne bitwy z nimi. Ale mogę też przebaczyć. Mogę zrezygnować z niechęci i pragnienia „odegrania się”. Przebaczenie jest konieczne, aby stanąć przed Bogiem. „Przynieść dar przed ołtarz” oznacza każde zwrócenie się do Niego. Przebaczając tym, do których czujemy gniew, otwieramy się na Bożą miłość, która leczy nasze serce z urazów, gniewu, zapiekłości i uzdalnia do wyrozumiałości, cierpliwości i miłosierdzia.
Panie Jezu, strzeż mojego serca, myśli i ust, bym nigdy nie odnosił się z pogardą do drugiego człowieka. Pomóż mi także być miłosiernym wobec tych, z którymi trudno mi żyć w zgodzie.
