Drodzy Chorzy!
Możemy dostrzegać w doświadczeniu epidemii jedynie trudności, ograniczenia i cierpienie, ale możemy także spojrzeć na ten czas jako na czas działania łaski Bożej i rozprzestrzeniania się dobra.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2022-03-31
Najlepszą formą duszpasterstwa chorych są bezpośrednie spotkania z chorymi: na rekolekcjach, podczas dni chorego, w domu, w czasie odwiedzin w pierwszą sobotę miesiąca, w szpitalu, gdy przychodzi na oddział kapelan. Żadna inna forma duszpasterstwa nie zastąpi takich spotkań. Nie zastąpi uczestnictwa we mszach, spowiedzi świętej, przyjęcia namaszczenia chorych, Komunii świętej sakramentalnej, bezpośredniej rozmowy. Jeszcze na kilka dni przed ogłoszeniem pierwszych ograniczeń związanych z czasem epidemii odbył się w parafii św. Jadwigi w Chorzowie dzień chorego. Późniejsze, kolejne spotkania organizowane przez Apostolstwo Chorych, rekolekcje, m.in. dla głuchoniewidomych, pielgrzymka osób walczących z mukowiscydozą na Jasną Górę i inne, zostały odwołane. W związku z epidemią przywoływany wcześniej model duszpasterstwa chorych – moglibyśmy powiedzieć: tradycyjny model – jest obecnie niemożliwy.
Moi Drodzy, z niektórymi z Was rozmawiałem telefonicznie i nadal to czynię, zwłaszcza w obecnym czasie. Dzwonią osoby nie tylko z terenu archidiecezji katowickiej, ale i z terenu całej Polski. Z chorymi rozmawiają także osoby związane z Apostolstwem Chorych: pracownicy, siostry zakonne. Za tę ich wolontaryjną posługę bardzo dziękuję. Wszystkich tych rozmów, będących formą duchowego towarzyszenia, było już od początku epidemii ponad 600! (do końca kwietnia).
Wiele osób ciężko znosi czas samotności i izolacji. Doskwiera im brak możliwości przyjmowania sakramentów świętych. Mieszkańcy ośrodków dla osób niepełnosprawnych, starsi mieszkańcy domów pomocy społecznej przeżywają ograniczenia związane z zamknięciem, a także z kwarantanną. Niektórzy znoszą to źle. Największe cierpienie wiąże się z zarażeniem się koronawirusem. Zdarza się, iż najbliżsi nie mają dostępu do chorych członków rodzin w szpitalach, hospicjach. Wielu z nas dotknęły także dotkliwe problemy ekonomiczne. Istnieje wiele innych form przeżywanego cierpienia osób chorych i trudności w obecnym czasie. Można by o tym wiele pisać.
Chciałbym jednak skupić się na dobru, które w obecnym czasie szczególnie się uaktywnia i pomnaża. To dobro przekazywane jest jak dobra szczepionka na wirus, uodparnia nas na izolację i samotność. Piszę te słowa w uroczystość Miłosierdzia Bożego z myślą, iż będą one czytane w czerwcu – miesiącu poświęconym Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W ewangeliach po uroczystości Zmartwychwstania słyszeliśmy, bądź czytaliśmy opisy teofanii, czyli spotkań ze Zmartwychwstałym Chrystusem. Co ciekawe, tylko nieliczni rozpoznawali Zmartwychwstałego, często po jakimś czasie przebywania w Jego obecności. W przeciwieństwie do tych nielicznych, którym Chrystus się objawiał, inni, dalej trwając w uporze serca, nie uwierzyli w Jego zmartwychwstanie. Nie potrafili także dostrzec dobra, które ze zmartwychwstania wypłynęło. Przenoszę to spostrzeżenie na obecny czas epidemii – możemy dostrzegać w tym doświadczeniu jedynie trudności, ograniczenia i cierpienie (jakby zatrzymać się na Wielkim Piątku, na męce i śmierci Chrystusa), ale możemy także spojrzeć na ten czas jako na czas działania łaski Bożej i rozprzestrzeniania się dobra. Potrzeba nam spojrzenia z wiarą. Od nas samych zależy, jak ten trudny czas epidemii przeżyjemy.
Właśnie tym dobrem i wiarą dzielicie się w rozmowach telefonicznych. W imieniu ekipy podejmującej trud słuchania tych rozmów, dziękuję Wam za zaufanie. Tym, co najbardziej porusza serce przyjmujących telefony są: wiara i ufność Bogu osób starszych, odświętne przeżywanie każdej mszy świętej telewizyjnej i radiowej, modlitwa pełna wiary o ustanie epidemii, o wiarę w naszych rodzinach, za Kościół święty, za innych chorych. Dzielicie się radością uczestniczenia w takich modlitwach. Nieraz radość ta miesza się ze łzami bólu i tęsknoty za spowiedzią i Komunią sakramentalną. Odnosząc obecne doświadczenie wiary, powróćmy znów do ewangelicznych opisów teofanii. Uczniowie przeżywali nieraz skrajne emocje w swoim doświadczeniu wiary: od trwogi i strachu po radość i euforię. Podobnie i my dzisiaj, z radością, ale i z bólem, przeżywamy nasze spotkania z Chrystusem.
Niektórzy z Was doświadczając fizycznego cierpienia związanego z chorobą, ofiarują swoje cierpienie za Kościół. Pamiętam te rozmowy. Zdajemy sobie wszyscy sprawę, iż potrzebna jest konkretna pomoc materialna wielu osobom i instytucjom (również Apostolstwo Chorych przekazało wsparcie materialne w postaci środków dezynfekcyjnych oraz środków ochronnych siostrom zakonnym opiekującym się bezdomnymi, pielęgniarkom, kapelanom szpitalnym) niemniej uważam, iż największym wsparciem dla innych jest modlitwa i ofiarowane cierpienie. Na tym właśnie polega Apostolstwo Chorych, jego duchowość. To apostołowanie chorych szczególnie teraz się uaktywnia. W swoich rozmowach dzielicie się ponadto rozwijającą się pomocą sąsiedzką. Niektórzy otrzymują ją od osób, od których by się jej nie spodziewali.
Moi Drodzy, to konkretne fakty świadczące o rozwijającym się Bożym Królestwie. W przypadku osób starszych i chorych to także elementy budujące ich poczucie przynależności do wspólnoty. Z troską, ale i z ufnością w Opatrzność Bożą patrzę w przyszłość Apostolstwa Chorych. W maju, od 18 do 22, miały odbyć się rekolekcje Apostolstwa Chorych w Brennej, w czerwcu w Kokoszycach, zaś w lipcu w Rabce Zdroju. Przygotowujemy obecnie alternatywny plan przeprowadzenia tych rekolekcji (na pewno majowych, kolejnych – zobaczymy). Przypuszczamy, iż ograniczenia dotyczące pozostania w domu dla osób starszych mogą potrwać tygodnie, o ile nie miesiące.
Chcemy zaproponować rekolekcje Apostolstwa Chorych transmitowane przez Internet, w formie on-line. Odbędą się one w dniach 1-4 czerwca za pośrednictwem naszej strony internetowej: www.apostolstwo.chorych.pl. 1 czerwca to drugi dzień Zielonych Świąt, Święto NMP Matki Kościoła i Misyjny Dzień Chorego. Aby przeprowadzić rekolekcje chcemy przygotować małe studio telewizyjne w siedzibie Apostolstwa Chorych. Mogłoby ono posłużyć jako miejsce transmisji nabożeństw, modlitw i konferencji.
Proszę Was, abyście – podobnie jak my, przygotowujący się do tych rekolekcji od strony treściowej, jak i technicznej – również i Wy przygotowali się do nich: duchowo i technicznie. Czyli zarezerwowali odpowiedni czas na te rekolekcje oraz gdyby zaistniała taka konieczność, poprosili bliskich (dzieci, wnuki, znajomych) o pomoc w zainstalowaniu Internetu w Waszym mieszkaniu, o ile go nie macie. Taka sieć jest konieczna w transmisji on-line planowanych rekolekcji, ale także mogłaby służyć pomocą w realizacji innych propozycji duszpasterskich. Podczas najbliższych rekolekcji, w ramach grup dzielenia, istniałaby także możliwość rozmowy telefonicznej z animatorami. Rekolekcje te mogłyby być transmitowane w hospicjach, zakładach opieki leczniczej, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych i innych ośrodkach, w których przebywają osoby chore. Proszę Was, przekażcie informacje o tej inicjatywie swoim znajomym.
Może obecny czas pomoże nam w otwarciu się na takie możliwości techniczne w duszpasterstwie chorych. Myślę, iż założyciel Apostolstwa Chorych, ks. Michał Rękas, poparłby takie rozwiązania. Sam, w latach 50. i 60. mocno rozwinął duszpasterstwo chorych, wydając miesięcznik i prowadząc audycje radiowe w publicznym radiu, co – jak wiemy – w tamtych czasach nie było takie proste. Ksiądz Michał był jednym z pionierów takich rozwiązań. To m.in. dzięki niemu Polskie Radio zaczęło emitować msze święte z bazyliki św. Krzyża w Warszawie. Wśród księży obecnie tam posługujących istnieje żywa pamięć tych jego inicjatyw.
Zapraszam Was już teraz do skontaktowania się z nami. Udostępniamy dwa numery telefonu do kontaktu: do Sekretariatu Apostolstwa Chorych – 32 251 21 52 oraz 600 767 873 – telefon szczególnie służący jako duchowe wsparcie. Wszelkie informacje związane z Apostolstwem Chorych i szeroko rozumianym duszpasterstwem chorych publikujemy także na naszej stronie internetowej: www.apostolstwo.chorych.pl.
Oczywiście planowane rekolekcje, jak i inne inicjatywy duszpasterskie dojdą do skutku, o ile Boża Opatrzność zachowa nas w odpowiedniej kondycji zdrowotnej.
Moi Drodzy, w imieniu pracowników i członków naszej wspólnoty zapewniam Was o stałej pamięci modlitewnej. Do zobaczenia i do usłyszenia na rekolekcjach Apostolstwa Chorych.
Zobacz całą zawartość numeru ►
