Dopasowany ciężar

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 11, 28-30
XV tydzień zwykły

Chyba każdy z nas czytających tę Ewangelię może powiedzieć o sobie, że czuje się (przynajmniej czasami) utrudzony i obciążony. Można czuć się utrudzonym i obciążonym pracą, nauką, codziennymi obowiązkami, nawet modlitwą. Można czuć się utrudzonym i obciążonym spotykanymi ludźmi. Można czuć się utrudzonym i obciążonym nieustannym upominaniem bliskiej osoby. Można czuć się utrudzonym i obciążonym opinią innych i tym, co o mnie myślą. Można czuć się utrudzonym i obciążonym niepewnością jutra. Można czuć się utrudzonym i obciążonym niepomyślną diagnozą lub długotrwałym bólem.

Czym Ty czujesz się utrudzony i obciążony dzisiaj, teraz, gdy czytasz te słowa?

Jezus woła dzisiaj do każdego z nas: Przyjdź do mnie ze swoim utrudzeniem i obciążeniem. Przyjdź z tym wszystkim, co przekracza twoje siły. Przyjdź z tym, co zabiera ci radość i spokój. Przyjdź z tym, co jest twoją ciemnością, nałogiem, grzechem. Przyjdź z twoim poczuciem pominięcia przez innych. Przyjdź z twoimi kompleksami. Przyjdź z twoim brakiem wiary w siebie. Przyjdź z twoim niezrozumieniem przez najbliższych. Przyjdź z buntem, który tak naprawdę jest wołaniem o zauważenie. Przyjdź z niepewnością jutra, z tym, że boisz się, że zabraknie ci pieniędzy. Przyjdź ze wszystkim. Ja to wezmę na siebie.

Jezus prosi nas dzisiaj, żebyśmy wzięli na siebie Jego jarzmo. Czym jest jarzmo? Jest to drewniana uprząż na woły. Czyżby Jezus chciał nas zaprzęgnąć do roboty jak woły? Czy chce się nami wysługiwać? Czy mamy dla Niego harować jak bezmyślne zwierzęta? Czy najpierw mówi piękne słówka, żeby nas zachęcić, złapać na przynętę, a jak damy się zwabić, to pokaże swoje prawdziwe intencje? Oczywiście, że nie. Tak może pomyśleć jedynie osoba, która nie zada sobie trudu zrozumienia tego, co oznacza jarzmo w Biblii. W Księdze Syracha czytamy: „Włóżcie kark wasz pod jarzmo i niech otrzyma dusza wasza naukę: aby ją znaleźć, nie trzeba szukać daleko” (Syr 51, 26).

Syrach poucza nas, że życie według przykazań już tutaj na ziemi może dać nam mądrość, radość, wolność i pokój. Patrząc na to, co się dzieje wokół nas, możemy zauważyć, że ludzkość chciałaby się wyrwać spod jakichkolwiek praw i norm. Nie lubimy nakazów, bo nie chcemy, żeby ktoś nam mówił, co mamy robić. Wolimy sami decydować, co jest dobre, a co złe, co wolno, a czego nie wolno. Wolelibyśmy, aby nikt nie próbował nawet dotykać sterów naszego życia, bo przecież sami wiemy wszystko najlepiej. Normy jednak są nam potrzebne. Bez nich wszystko szybko stałoby się chaosem. Jezus prosi nas, żebyśmy wzięli na siebie, to czego On nas uczy. Jeśli Jezus czegoś od nas wymaga, to On sam najpierw tym żyje. Nie jest jak faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy potrafili innym wkładać na barki ciężary nie do uniesienia, a sami nie mieli zamiaru nawet kiwnąć palcem, aby je podnieść. On jest tym, który daje przykład, że życie według Jego norm gwarantuje prawdziwą wolność i mądrość.

Jest taka piękna żydowska legenda, która mówi, że Jezus wykonywał najlepsze w okolicy jarzma dla wołów. Ludzie zewsząd ciągnęli (oczywiście razem ze swoimi wołami), żeby to właśnie syn Maryi przygotował jarzmo. Gospodarz, który chciał, żeby jego zwierzę dobrze pracowało i nie cierpiało, wiedział, że trzeba dokładnie dopasować jarzmo do szyi zwierzęcia, tak aby go nie uwierało i nie obcierało. Gdyby rzemieślnik nie przyłożył się do swojej pracy, to zwierzę byłoby skazane na cierpienie. Jak mówi ta legenda, Jezus robił jarzma idealnie dopasowane do szyi wołu.

Bóg nie daje nam niczego, co przerasta nasze siły. Czasem, zwłaszcza w chwilach wielkiego cierpienia, może nam się wydawać, że jest inaczej. Ale takie myśli przychodzą wtedy, gdy próbujemy zmierzyć się z naszym jarzmem sami i polegamy tylko na własnych siłach i możliwościach. Tymczasem Jezus prosi nas, abyśmy nie polegali na sobie, ale całym sercem zaufali Jemu.

Autorzy tekstów, Cogiel Renata Katarzyna, Rozważanie, Komentarz do ewangelii