Gdzie jest Królestwo Niebieskie?
Czy zastanawiałeś się kiedyś gdzie znajduje się Królestwo Niebieskie? Jezus wyraźnie mówi do tych, którym zostało ono podarowane: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego”. Warto zatem zastanowić się, czym ono jest…
2022-07-20
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 13, 10-17
XVI tydzień zwykły
Czy zastanawiałeś się kiedyś gdzie znajduje się Królestwo Niebieskie? Jezus wyraźnie mówi do tych, którym zostało ono podarowane: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego”. Warto zatem zastanowić się, czym ono jest…
Odłóżmy jednak najpierw na bok nasze ziemskie skojarzenia. Królestwo Boże to nie terytorium państwa, którym rządzi para królewska. Nie spotkasz tu zaklętej księżniczki w wysokiej wieży, ani księcia na białym rumaku. Królestwo Boże oznacza panowanie Boga w niebie i na ziemi. Królestwa Bożego nie można zamknąć w bogatych pałacach i marmurach, chociaż na pewno Bóg nie ma nic przeciwko pięknym kościołom, wspaniałym świątyniom – trosce o dobra materialne służące w naszej codzienności.
Sięgnijmy do kart Pisma Świętego. Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije (por. Rz 14,17); nie przejawia się w słowie, lecz w mocy (por. 1 Kor 4,20); jest niewzruszone (por. Hbr 12,28), wieczne (2 P 1,11). Wejdą do niego ubodzy w duchu (Mt 5,3), cierpiący prześladowanie z powodu sprawiedliwości (Mt 5,10); pełniący wolę Ojca (Mt 7,21); dziecko (Mt 19,14); naród, który będzie wydawał Jego owoce (Mt 21,43); postępujący w sposób godny Boga (1 Tes 2, 11-12); ten, którego Pan wyrwie od złego czynu i kogo wybawi (2 Tm 4,18); miłujący Boga (Jk 2,5), umacniający swoje powołanie (2P 1,10-11).
Dzisiejsza Ewangelia stanowi także przestrogę. Każdy z nas został wyposażony w duchowe zmysły: wzrok, słuch, serce. Są one kształtowane dzięki mocy Słowa Bożego oraz sakramentów świętych. Można jednak słuchać, a nie rozumieć; patrzeć a nie widzieć. Można mieć stwardniałe serce i stępiałe uszy. Kto zamyka się na działanie Królestwa Bożego? Ci, dla których sprawiedliwość nie jest większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów (Mt 5,20); mówiący tylko „Panie, Panie” (Mt 7,21). Ten, który nie chce stać się jak dziecko (Mt 18,3), przesadnie pokłada ufność w bogactwach i dobrach tego świata (Mt 19,23) albo jest obłudnikiem (Mt 23,13), niesprawiedliwym, rozpustnikiem, bałwochwalcą, cudzołożnikiem; ten, kto myśli tylko kategoriami „ciała i krwi”, zatem tego, co zniszczalne (1 Kor 15,50); także ten, który dopuszcza się czynów, takich jak: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki (Ga 5, 19-21). Do Królestwa Bożego nie wejdą również rozwiąźli mężczyźni współżyjący ze sobą, złodzieje, chciwi, pijacy, oszczercy, zdziercy (1 Kor 6, 9-10);
Panie Jezu, Twojego Królestwa można doświadczyć podczas codziennego obchodu chorych. Wśród tych, którzy w niedzielny poranek słuchają transmisji Mszy świętej z Łagiewnik czy Jasnej Góry; wśród tych, którzy cierpiąc, resztkami swoich sił wypowiadają słowa „bądź wola Twoja”; wśród tych, którzy w godzinie miłosierdzia szepczą: „Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata”. Królestwo Boże obecne jest w półmroku poranka, w czasie którego udzielam rozgrzeszenia tym, którzy przez wiele lat byli pozbawieni światła Twojej łaski albo w świetle Najświętszego Sakramentu, wystawionego w skromnej kaplicy szpitalnej, przed którym w ciszy modlą się lekarze, pielęgniarki, chorzy oraz ich rodziny. Ich twarze są odmienione Twoją obecnością, Panie. To tu oczyma wiary widzę Twoje Królestwo i panowanie.
