Co jest twoim Zwiastowaniem?

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 1, 26-38
II tydzień adwentu, Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Dzisiejsza scena Zwiastowania jest momentem (może nawet sobie tego nie uświadamiasz), chwilą, na którą naprawdę czekała cała ludzkość. Na świat ma przyjść Syn. Kiedy Anioł stanął przed drzwiami domu w Nazarecie, na pewno biło mu serce (choć aniołowie są istotami duchowymi). Piszę jednak te słowa, byśmy sobie uświadomili, że to nie jest takie sobie spotkanie jak każde inne, ale pełne dramaturgii, bo historii każdego z nas. Pomyśl sobie, co by się stało, gdyby Maryja na słowa Archanioła Gabriela powiedziała „nie zgadzam się…”, albo przepełniona lękiem o siebie, wybrała inną drogę.

Jednak to nie Maryja szukała Boga/Archanioła, ale to Bóg szukał Jej. W jakich okolicznościach Ją znalazł? Ewangelie na ten temat milczą. Apokryfy, czyli teksty nienatchnione, jednak zaspokajające naszą ciekawość (pośród nich Protoewangelia Jakuba), ukazują Maryję, która pierwszy raz słyszy głos Anioła przy źródle, gdy czerpie wodę. Maryja nie rozumie pozdrowienia, powraca do siebie. Dalej rozmowa toczy się w domu, gdzie Anioł ukazuje się Maryi podczas przędzenia purpury lub szkarłatu na zasłonę świątynną, a więc tę, która rozerwała się w chwili śmierci Jej Syna na krzyżu.

Ewangelie pozbawione są poetyckiej inwencji, ukazują realizm, a więc Maryję obdarowaną w pogańskiej Galilei, w zapomnianym przez wszystkich, biednym Nazarecie. A Bóg, cóż, nie wybiera ludzi z wielkich miast, przygotowanych, zdolnych do misji. Pozdrawia Maryję tak, jak pozdrawiają się zwykli ludzie na ulicy. „Bądź pozdrowiona pełna łaski”. Dosłownie: „jesteś po brzegi wypełniona łaską”. Pan Bóg zachował Ją od grzechu pierworodnego ze względu na zasługi Pana Jezusa (dlatego w odniesieniu do Maryi mówimy, że jest Niepokalanie Poczęta). Jednak Ona, jak każdy z nas, była w pełni obdarzona wolnością. To nie tak, że nie mogła wybierać, że była bezdusznym robotem, że nie myślała o swojej przyszłości, wadze podejmowanych decyzji. Ewangelia dzisiejsza jest pełna napięć. Bóg przez Archanioła Gabriela proponuje Maryi współpracę, ale kiedy „zmieszała się na te słowa i rozważała co miałoby znaczyć to pozdrowienie”, Bóg zaraz w decyzji Ją uprzedza: jestem z Tobą, jesteś gotowa do mojej misji. Kiedy mówi, że będzie Matką Syna, a Ona stawia pytania, „jakże się to stanie skoro nie znam męża?”, Bóg znowu wychodzi naprzeciw: „Duch święty zstąpi na Ciebie”, „Dla Boga nie ma bowiem nic niemożliwego”.

Być może bardziej jesteś biblijnym Adamem, niż nową Ewą, który gdy słyszy głos Boga, tak łatwo ucieka, chowa się… Boi się, czy da radę, czy starczy sił i talentów. Maryja chce Ci dziś powiedzieć, że jesteś takim dzieckiem umiłowanym, jakim Ona była w oczach Boga. Zostałeś „wybrany przed założeniem świata, aby być świętym i nieskalanym przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył cię dla siebie” (por. Ef 1,4). Dziś Bóg i tobie daje twój Nazaret. Zostajesz postawiony jako kapelan w może mało znaczącym szpitalu, w miejscu i salach, do których inni niechętnie wchodzą. A może twoim Zwiastowaniem jest choroba, cierpienie, wobec której jesteś bezradny. A ty, jak Maryja, pytasz czy nie przerośnie cię to wszystko, czy dasz radę. Masz zaczerwienione oczy od nieprzespanych nocy. Albo czekasz na potomstwo, a tu mijają kolejne lata twojego małżeństwa, życie ucieka, a ty patrzysz na szczęśliwe życie rodziców przechadzających się ze swoimi pociechami obok ciebie. Źle ci z tym. Pytasz, kim tak naprawdę jest Bóg? Czego ode mnie chce? Może właśnie tego, byś nie liczył tylko na siebie, ale by twoje serce było wypełnione po brzegi łaską… i zgodził się na odrobinę niepewności, niewiadomej. Pamiętając, że Bóg pisze piękne historie ludzkie tam, gdzie człowiek Mu pozwoli działać i w pełni Mu zaufa.

Autorzy tekstów, ks. Marcin Niesporek, Rozważanie, Komentarz do ewangelii