Drodzy Chorzy!
Z nadzieją patrzymy w przyszłość. Budujemy nadzieję na wierze w stałą, miłującą obecność Boga w świecie i w naszym życiu.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2023-01-04
Początek roku jest okazją, by dokonać podsumowań dotyczących ostatniego czasu. Spoglądając na miniony czas, nie tylko w Apostolstwie Chorych, dostrzegamy wiele trudności, przez które jako społeczeństwo przechodziliśmy i nadal przechodzimy: kończąca się epidemia, wojna na Ukrainie, wpływ wojny na każdego z nas, inflacja. Również nie bez smutku i bólu przyjmujemy informacje dotyczące kryzysu wiary w Kościele. Niektórzy członkowie Kościoła odchodzą od wspólnoty. Na myśl przychodzi mi Ewangelia i słowa Pana Jezusa skierowane do apostołów po tym, jak tłumy odeszły od Niego: „Czyż i wy chcecie odejść?” (J 6, 67). Za św. Piotrem chcemy dzisiaj odpowiadać Chrystusowi obecnemu w Kościele: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. Myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga” (J 6, 67-68).
Z nadzieją patrzymy w przyszłość. Budujemy nadzieję na wierze w stałą, miłującą obecność Boga w świecie i w naszym życiu. Przekonanie, że Bóg nas nie opuścił, że stale jest obecny, że z naszej, ludzkiej strony możliwe jest już tutaj na ziemi poznanie Jego miłości, staje się źródłem pokoju, ufności i bezpieczeństwa. Święta Bożego Narodzenia przypominają nam o tej wielkiej tajemnicy naszej wiary – o Bogu przychodzącym w zwyczajności i prostocie, zwłaszcza w sakramentach świętych, w Eucharystii.
Jako osoby chore, starsze wiekiem, i niepełnosprawne potrzebujemy również – oprócz doświadczenia żywej wiary – przeżycia wspólnoty. Wspólnota osób, drugi człowiek stojący obok mnie, często są lekarstwem na samotność, na złe myśli kotłujące się w głowie. Pomagają przezwyciężyć z Bożą pomocą te trudności.
Pewną formą obecności drugiego jest nasz miesięcznik i treści, które w nim zamieszczamy. Zwykle jest on przekazywany przez duszpasterzy parafialnych podczas comiesięcznych odwiedzin w domach chorych. Pragnę wszystkim księżom przychodzącym do chorych i przekazującym „Apostolstwo Chorych” z głębi serca podziękować za tę posługę. Czytelników naszego miesięcznika jest dzisiaj ponad 28 tysięcy, członków Apostolstwa Chorych ponad 2 600. To duże grono. Bardzo dziękuję za Waszą wierną obecność. Wielu z Was podejmuje indywidualną prenumeratę miesięcznika. Niektórzy z Was dzwonią do naszego Sekretariatu, niektórzy piszą listy, słuchają naszych audycji radiowych, z jeszcze innymi spotykamy się podczas rekolekcji, pielgrzymek, Dni Chorego. Niektórym – z racji choroby i słabości z niej wynikającej – pozostaje świadomość, że są cząstką wielkiej rodziny Apostolstwa Chorych, rodziny, która nie ustaje w modlitwach, wspiera każdego duchowo.
Pragnę podziękować zwłaszcza 20 duszpasterzom Apostolstwa Chorych, którzy podejmują zadania wobec chorych w swoich diecezjach. Najczęściej pomagają chorym bezpośrednio, w tych miejscach, gdzie pracują, w parafiach, szpitalach, hospicjach, w domach pomocy społecznej. Wielu z nich organizuje rekolekcje dla chorych, diecezjalne pielgrzymki i inne spotkania, m.in.: ks. Jakub Kępczyński w Ciechanowie, ks. Marcin Niesporek w Piekarach Śląskich, ks. Marcin Hunia w Kalwarii Pacławskiej, ks. Paweł Siedlanowski w Kodniu, ks. Tomasz Kryczko w Czeladzi, ks. Krzysztof Gac w Sędziszowie Małopolskim. Dziękuję duszpasterzom za wszelkie inicjatywy budowania wspólnoty osób chorych i umacniania w nich wiary. Dzieleniu się owocami naszej pracy służyły w minionym roku cztery spotkania duszpasterzy Apostolstwa. Jedno z nich odbyło się na Jasnej Górze w przeddzień ogólnopolskiej pielgrzymki, 5 lipca. Oprócz tych spotkań odbyły się dwa zebrania Zarządu Stowarzyszenia Apostolstwo Chorych: 15 marca i 20 października – poszerzone, z udziałem abp. Adriana Galbasa SAC, któremu dziękuję za wsłuchanie się w problemy osób chorych i w opis zadań, które podejmujemy.
Ważnym wydarzeniem był dla nas 30. Światowy Dzień Chorego przypadający jak co roku we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. W tym dniu podczas mszy świętej sprawowanej w sanktuarium Matki Bożej Rzeszowskiej bp Jan Wątroba ogłosił decyzję Watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zezwalającą na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Jacka Krawczyka, pochodzącego z Palikówki w diecezji rzeszowskiej. Pisaliśmy o nim we wcześniejszych numerach miesięcznika. Ten młody człowiek z poświęceniem służył jako wolontariusz chorym i potrzebującym, a pod koniec życia ofiarował swoje cierpienia za Kościół święty.
Z inicjatywy Sekretariatu Apostolstwa Chorych odbyły się w minionym roku m.in. następujące wydarzenia: 18 Parafialnych Dni Chorego, 7 spotkań Apostolstwa w parafii Wniebowzięcia NMP w Katowicach, 6 spotkań zdalnych na platformie ZOOM, 2 msze w bazylice św. Krzyża w Warszawie transmitowane przez Program Pierwszy Polskiego Radia, 3 serie rekolekcji: w Kokoszycach, Rabce-Zdroju i Kamieniu Śląskim. W dniach 2-3 kwietnia odbyła się IV Pielgrzymka Osób Walczących z Mukowiscydozą na Jasną Górę, 13 maja Diecezjalna Pielgrzymka Chorych i Niepełnosprawnych do Piekar Śląskich, zaś 22 czerwca, w ramach Kongresu Eucharystycznego diecezji sandomierskiej, w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu miał miejsce specjalny dzień skupienia dla osób chorych, w tym dla podopiecznych hospicjum mieszczącego się w zabudowaniach kościoła. 6 lipca, we wspomnienie Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, odbyła się 57. Ogólnopolska Pielgrzymka Apostolstwa Chorych na Jasną Górę, której przewodniczył abp Adrian Galbas SAC, a 26 sierpnia, w uroczystość NMP Częstochowskiej, Msza święta Apostolstwa Chorych w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze. W dniach 10-15 września we współpracy z Wydziałem Duszpasterskim Kurii w Katowicach i Caritas Archidiecezji Katowickiej Apostolstwo Chorych współorganizowało Pielgrzymkę Chorych i ich Rodzin do Lourdes. Pisaliśmy o niej szerzej w listopadowym numerze miesięcznika. W wielu parafiach – również poza granicami archidiecezji katowickiej – wygłoszono homilie na temat duchowości Apostolstwa Chorych. Ważnym dniem dla Apostolstwa w 2022 r. była uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP przypadająca 8 grudnia. W czasie mszy świętej sprawowanej pod przewodnictwem bpa Marka Szkudły wielu z nas ofiarowało swoje życie Matce Najświętszej. Apostolstwo Chorych i jego członkowie zostali zawierzeni Matce Bożej, Niepokalanej, Uzdrowieniu Chorych. Zakończyliśmy w tym dniu VII rok nowenny przed 100-leciem istnienia Apostolstwa Chorych w świecie, poświęcony Matce Najświętszej. Hasłem tego roku były słowa: „Być jak Maryja – w doświadczeniu choroby i posługi choremu”. Cały mijający czas pracy w Apostolstwie Chorych usiany był różnymi spotkaniami z chorymi, które miały miejsce w kościołach i sanktuariach poświęconych Matce Bożej.
Dodam, że przed świętami Bożego Narodzenia młodzi wolontariusze z archidiecezji katowickiej spotkali się z chorymi w ich domach. Przekazali im paczki ufundowane przed Fundację Donum Caritatis im. ks. Zdzisława Tronta. Podobne inicjatywy miały miejsce w innych diecezjach. Dziękuję tym młodym osobom, które pragną bezinteresownie służyć potrzebującym. Ich nieoceniona pomoc była wyraźnie zaznaczona także w innych działaniach duszpasterskich, m.in. na pielgrzymkach na Jasnej Górze, w Piekarach Śląskich, w Lourdes i w wielu innych miejscach.
Pragnę podziękować również moim współpracownikom w Sekretariacie Apostolstwa Chorych w Katowicach, wszystkim redaktorom i wolontariuszom za pomoc w prowadzeniu dzieła Apostolstwa Chorych, zarówno w sensie duszpasterskim, jak i redakcyjnym. Często widzimy, że z naszego ludzkiego wysiłku związanego z duszpasterstwem wobec chorych rodzi się duchowość Apostolstwa Chorych. Kosztuje to nieraz wiele samozaparcia, oddania wolnego czasu, ofiarowania swoich zdolności, pomysłowości, bycia cierpliwym, zrozumienia drugiego w jego położeniu, umiejętności przebaczenia, pójścia pod prąd mentalności konsumpcyjnej. To przynosi konkretny owoc w życiu osób chorych i niepełnosprawnych. To również pokazuje, jak wiele pokładów dobra znajduje się w człowieku.
Dzięki stałemu kontaktowi zwłaszcza z dwoma środowiskami – z Ośrodkiem dla Osób Niepełnosprawnych Najświętsze Serce Jezusa w Rudzie Śląskiej-Halembie oraz z Misjonarkami Miłości w Katowicach – w Apostolstwie Chorych mamy głębokie przekonanie o Bożej opiece. W Ośrodku, którego kapelanem jest mój brat – ks. Antoni, wielu niepełnosprawnych stale się modli za Apostolstwo Chorych. Podobnie dzięki modlitwie Misjonarek Miłości to Boże Błogosławieństwo stale nam towarzyszy.
17 października 2022 r. Bóg powołał do siebie jedną z Misjonarek Miłości, s. Konstancję, która od kilku miesięcy realizowała powołanie w powołaniu. Jako Misjonarka Miłości wstąpiła do Apostolstwa Chorych pod koniec lipca. Ofiarowała swoje modlitwy i cierpienia zwłaszcza za dzieła prowadzone przez Misjonarki, za bezdomnych, za więźniów, z którymi korespondowała, za kapłanów oraz za całe Apostolstwo Chorych. W godzinie odejścia do Wieczności, leżąc w łóżku w otoczeniu modlących się sióstr, uczestniczyła we mszy świętej. Kiedy siostry przyjmowały Komunię świętą, na słowa antyfony po Komunii: „Sługo dobry wejdź do radości Twojego Pana”, bezpośrednio spotkała Tego, którego całe życie szukała. Zdanie: „szukam Pana Jezusa” często padało z jej ust. Szukała Chrystusa, w sensie duchowym, gdy jako pacjentka chora na Covid-19 leżała w szpitalu tymczasowym, gdy z racji choroby coraz bardziej doświadczała słabości fizycznej. Jednoczyła się z Nim, cierpiącym i opuszczonym. W tym doświadczeniu stawała się wierną uczennicą św. Matki Teresy z Kalkuty. Środowisko Misjonarek Miłości jest dla Apostolstwa Chorych – mogę to z serca powiedzieć – wielkim zapleczem duchowego wsparcia i szkołą miłości.
W minionym roku odbyły się również liczne indywidualne spotkania z chorymi w ich domach. U wielu z nich sprawowana była Eucharystia, wielu z nich przyjęło namaszczenie chorych, inni spowiadali się. Było to proste, zwyczajne (bez rozgłosu) działanie Pana Boga. W takich spotkaniach dzieje się wiele dobra. Jestem wewnętrznie przekonany, że są one najlepszym budulcem Apostolstwa Chorych, a poprzez naszą wspólnotę, także i całego Kościoła.
Przywołuję te wydarzenia z życia Apostolstwa Chorych, aby dziękować za nie Bogu, podziękować ludziom za wiarę, ale również by dowartościować podobne inicjatywy duszpasterskie, służące pomocą chorym, jak i mobilizować innych do otwierania się na podobne propozycje.
Pragnę podziękować wszystkim ofiarodawcom, za wspieranie dzieł prowadzonych przez Apostolstwo, zarówno w wymiarze duszpasterskim, jak i redakcyjnym. To m.in. dzięki ofiarodawcom możliwe jest wydawanie miesięcznika, organizacja rekolekcji, pielgrzymek, zwłaszcza pielgrzymki chorych do Lourdes.
Moi Drodzy, przed nami nowy rok kalendarzowy i duszpasterski. Jest to VIII rok nowenny przed 100-leciem istnienia Apostolstwa Chorych w świecie. Pragniemy w nim szczególnie pochylić się nad słowem Bożym. Naszym zadaniem będzie otwarcie się na słowo Boże zwłaszcza w doświadczeniu choroby i posługi choremu. Spróbujmy w tym czasie zaprzyjaźnić się bardziej z Pismem Świętym. W dniach związanych z uroczystością Bożego Narodzenia często przywoływany jest Prolog Ewangelii św. Jana mówiący o wypowiedzianym przez Boga Słowie, którym jest Jego Syn – Jezus Chrystus: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1, 1-5.14).
Niech Chrystus, Wcielone Słowo Boga, stale towarzyszy nam w naszych rozważaniach. Spróbujmy podjąć głębszą medytację nad Bożym słowem, w najbliższym czasie, jak i w kolejnych miesiącach rozpoczynającego się roku. On – Chrystus, Boże Słowo – żyje pośród nas. Kontemplacja Bożego słowa uczy nas rozpoznawania śladów Boga w naszym życiu. Boża Rodzicielka Maryja, Matka Wcielonego Słowa niech poprowadzi nas za rękę i uczy cierpliwie lektury Ewangelii.
Zobacz całą zawartość numeru ►
