Zaprzeć się samego siebie

Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 8,34-9,1
VI tydzień zwykły

Jezus mówi: „Jeśli kto chce pójść za Mną niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż, niech mnie naśladuje”. Pójść za Jezusem to wierzyć w Boga Jedynego, a tym samym wypełniać te podane warunki. Zaprzeć się samego siebie, to nie zatracić swojej tożsamości, bo każdy z nas jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga, ale każdy z nas jest inny: ja jestem ja, ty jesteś ty. Zaprzeć się samego siebie to nie koncentrować się w swoich działaniach wyłącznie na sobie, na swoich potrzebach, poglądach i uznawać je za jedyne słuszne. Zawsze należy pamiętać o tym, że drugi człowiek też ma swoje potrzeby, poglądy, które wcale nie muszą być zgodne z moimi a ja muszę je uszanować.

Kiedy Jezus mówi o krzyżu to ma na myśli przede wszystkim nasze choroby, samotność, biedę, konflikty itp. A więc nie dosłowny krzyż na naszych ramionach ale te nasze problemy, które czynią codzienne życie bardzo trudne. Nie chodzi o to, byśmy w sposób bierny poddawali się tym trudnościom życia codziennego, ważna jest nasza aktywność, a więc leczenie, poszukiwanie kontaktu z drugim człowiekiem, praca. Gdy jednak nasze starania nie przynoszą skutku, bardzo ważną rzeczą jest zwrócenie się do Boga o wytrwałość i siłę w znoszeniu tego krzyża. Naśladować Jezusa, iść za Nim, to przede wszystkim zgadzać się z Jego wolą, wypełniać Jego przykazania. Jak często my katolicy mówimy przykazaniom „tak ale”. A więc szukamy usprawiedliwienia naszego zachowania, naszej postawy, niezgodnej z przykazaniami, niezgodnej z wolą Boga.

Dlaczego więc Jezus wzywa nas, byśmy szli za Nim? Aby osiągnąć życie wieczne. Życie na ziemi trwa bardzo krótko, a tak się o nie troszczymy, czynimy tyle zabiegów, żeby nam tu było dobrze. Nie możemy jednak zapominać o przygotowaniu do życia, które będzie trwało wiecznie.

Autorzy tekstów, Hrapkiewicz Helena, Rozważanie, Komentarz do ewangelii