„Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej”
Rachunek sumienia, żal za grzechy, postanowienie poprawy, szczera spowiedź oraz zadośćuczynienie to pięć warunków dobrej spowiedzi świętej. Dobre lekarstwo duchowe na chore serce. Dzięki szczerej spowiedzi świętej rozpocznijmy dobrze Wielki Post.
zdjęcie: Loft Gallery
2023-02-22
Komentarz do Liturgii Słowa: Ps 51; Mt 6, 1-6.16-18
Środa Popielcowa
Na rozpoczęcie Wielkiego Postu słyszymy słowa Psalmu 51: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Uznaję bowiem nieprawość moją, a grzech mój jest zawsze przede mną. Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą”.
Kto pisze te słowa? Co wpłynęło na tę osobę, że wyraża taką skruchę przed Bogiem? Autorem jest wielki król Dawid. Wielki – przez to, że jako król scalił naród izraelski, z jego rodu 1000 lat później narodził się Chrystus. Wielki także w tym sensie, że był wielkim grzesznikiem. Księgi Samuela opisują szczegółowo jego życie: zarówno jego wielkie zawierzenie Bogu, opisują także grzechy, cały niegodziwy proces rozwoju zła gnieżdżącego się w jego duszy. Tymi etapami były: lenistwo, oziębłość, pożądliwość, cudzołóstwo, krzywda wyrządzona kobiecie, chęć zakamuflowania grzechu, kłamstwo. Proces rozwoju zła zakończył się tragicznie – na zleceniu zabójstwa oraz na samym zabójstwie. W dokonane zło zostali wciągnięci inni. Król zamiast strzec Prawa, złamał je – zdeprawował innych. Z kamyczka małego (mogło by się wydawać) zła, zrodziła się lawina wielkiego zła. Historia jego nieprawości nie kończy się jednak na samym złu. Ponad wszystkim jest zawsze Bóg. To konkretna historia zbawienia, która – od razu dodajmy – również w naszym życiu się rozgrywa, czy też może się rozegrać. Ważnym okresem liturgicznym przypominającym nam o nawróceniu jest właśnie rozpoczynający się dzisiaj Wielki Post. W przypadku Dawida historia kończy się autentycznym nawróceniem: przyznaniem się do winy, skruchą wyrażoną przed Bogiem i przed ludźmi, przyjęciem przez niego zasłużonej kary oraz postanowieniem poprawy. Rachunek sumienia, żal za grzechy, postanowienie poprawy, szczera spowiedź oraz zadośćuczynienie to pięć warunków dobrej spowiedzi świętej. Dobre lekarstwo duchowe na chore serce.
Dawid dalej się modli w przywołanym dzisiaj Psalmie: „Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Przywróć mi radość Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ofiarnym. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę”. Ostatecznie autor natchniony napisze o Dawidzie, że jest pasterzem według Bożego Serca (zob. 1 Sm 13, 14). Podobnie nazwie go autor Katechizmu Kościoła (por. KKK 2579).
Dzięki szczerej spowiedzi świętej rozpocznijmy dobrze Wielki Post.
