Wstańcie, nie lękajcie się!
Panie Jezu, prosimy niech Słowo Twoje, Twoja obecność płonie w nas jak pochodnia!
2023-03-04
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 17, 1-9
II niedziela Wielkiego Postu
Piękna, wręcz radosna Ewangelia. Tydzień temu inny klimat: pustynia, głód, szatan. Zwycięstwo w trudzie. Dzisiaj widzimy bardzo podniosły, dostojny obraz. Po siedemnastu godzinach marszu z Panem Jezusem i Jego trzema uczniami jesteśmy na Górze Tabor. Pan Bóg objawia uczniom boskość Jezusa, który rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem. Co ich łączy? Pustynia. O czym rozmawiają; pisze o tym Łukasz – o męce Jezusa.
Ta scena ukazuje, że Jezus jest w niebie i zarazem w ciele na ziemi. Jest Panem tych światów.
Uczniowie są olśnieni, mówiąc dzisiejszym językiem – oczarowani. Jezus pragnie dać uczniom siłę, bo przemienienie było dla nich. Mimo, że będzie trudno, że upadną – w Ogrójcu blisko Jezusa było tych trzech, a posnęli – będą mieli siłę, aby powstać i dać świadectwo w dalszym życiu.
Ten fragment i jego kontekst mówi, że wielkość Boga jest ściśle związana z Jego uniżeniem dla człowieka. Zejściem w otchłanie naszych słabości, cierpieniem z nami a przez to zbawianiem nas. Ta Ewangelia jest dla nas pociechą, że Bóg jest zawsze wielki, jest Bogiem mimo, że czasami możemy Go widzieć słabego, wręcz nieobecnego.
Z Ewangelii płyną dla nas trzy wnioski na Wielki Post: Odkrywać, że Bóg jest Bogiem chwały, ale też Bogiem codzienności w trudzie i cierpieniu. Być uważnym, aby dostrzegać Jego obecność, Jego wielkość. Nie przespać Jego przyjścia. Przechowywać te doświadczenia, swoje i naszych bliźnich, aby kiedy przyjdzie trud, otworzyć taką szufladę i Jego obecność odkrywać.
Ten wysiłek warto podjąć teraz w Wielkim Poście, ale nie tylko, abyśmy my się przemieniali, stając się w pełni córkami i synami Boga a zarazem braćmi i siostrami Jezusa. Aby każda i każdy z nas budował tu Królestwo Niebieskie. Jezus jest z nami i w chwale i w trudzie.
