Źródłem jedności w Kościele jest wiara w Boga

Komentarz do fragmentu Ewangelii J 17, 11b-19
VII tydzień wielkanocny

Święty Paweł pisał do Kościoła Efeskiego: „Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, nad którą Duch Święty ustanowił was”. Odkrywam w tych słowach wezwanie skierowane do odpowiedzialnych za duszpasterstwo chorych (w parafiach, w diecezji, w Kościele w Polsce).

Ze słowami św. Pawła korespondują słowa modlitwy Chrystusa, której jesteśmy świadkami w dzisiejszej Ewangelii. To fragment dłuższej Jego mowy, którą wypowiedział do apostołów w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy, krótko po tym, jak obmył im stopy. Cała mowa jest formą testamentu wypowiedzianego przez Chrystusa przed męką i śmiercią. Dzisiejszy fragment Ewangelii nie jest wypowiedzią skierowaną bezpośrednio do apostołów, ale modlitwą do Ojca wypowiedzianą w ich obecności. Jezus modli się do Ojca: o jedność uczniów, o wierność ich powołaniu (by Ojciec ustrzegł ich od złego) oraz o uświęcenie apostołów. Potwierdzeniem modlitwy Chrystusa jest Jego akt ofiarowania się za nich Bogu, dokonany w czasie męki i śmierci na krzyżu.

Odkrywam słowa Jezusa wypowiedziane dwa tysiące lat temu jako modlitwę stale dokonującą się. Jezus modli się do Ojca za uczniów, którzy dzisiaj odpowiedzialni są za Kościół. Jezus modli się za odpowiedzialnych za duszpasterstwo chorych, za tych, którzy prowadzą chorych do zbawienia. Duszpasterstwo chorych jest ukazaniem choremu drogi do zbawienia, jest również wsparciem jego i jego rodziny w aktualnym trudnym położeniu. Z racji ostatnich nieraz chwil życia chorego to duszpasterstwo jest niezwykle ważną misją w Kościele. Aby mogło dobrze się rozwijać, musi być skoordynowane przez odpowiedzialnych za nie: przez biskupów, krajowych i diecezjalnych duszpasterzy, dyrektorów wydziałów duszpasterskich i kapelanów szpitalnych. Istnieje wielka pokusa, aby podejmowana praca na rzecz chorych była realizacją własnych projektów bez współpracy z innymi, tylko dla siebie, dla własnego interesu i własnego pożytku.

Aby tak nie było, potrzebna jest wiara pasterzy i duszpasterzy Kościoła. Wiara w Chrystusa, który modli się do Ojca za nas, modli się o jedność, o jedność w wielkiej różnorodności posług podejmowanych wobec chorych. Wczorajszy fragment Ewangelii będący kontekstem poprzedzającym, jest modlitwą Chrystusa, Jego uwielbieniem Ojca. Modlitwa uwielbienia Boga jest źródłem jedności uczniów. W niej Bóg jest w centrum. Jest uwielbiony. Im bardziej przesuwany jest akcent w życiu, w duszpasterstwie w kierunku człowieka, gdy on staje w centrum (ten, który z racji swojej funkcji powinien najbardziej służyć), tym bardziej dokonuje się podział między uczniami. Źródłem jedności w Kościele jest wiara w Boga! Źródłem jedności w Kościele służebnym, w Kościele podejmującym posługę wobec chorych, jest wiara w Boga! Jest uwielbienie Boga! Dlatego psalmista dzisiaj woła: „Uznajcie moc Bożą!”.

Spróbuję dzisiaj podczas medytacji spojrzeć na Chrystusa, który modli się za Kościół, za osoby odpowiedzialne za duszpasterstwo chorych. Spróbuję także spojrzeć Mu w oczy i usłyszeć, że modli się za mnie samego.

Autorzy tekstów, Bartoszek Wojciech, Rozważanie, Komentarz do ewangelii