O wierze w zmartwychwstanie
Wiara w zmartwychwstanie zakłada wiele ważnych przesłanek do naszego aktualnego życia: wyraża się w duchowej pracy nad własnym ciałem, nad tym, aby instynkty i namiętności działające w naszych ciałach były podporządkowane duchowi. Wyraża się także w trosce o nasze ciało, zwłaszcza w trosce o ciało osoby chorej, niepełnosprawnej i starszej wiekiem.
zdjęcie: Loft Gallery
2023-06-07
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 12, 18-27
IX tydzień zwykły
Jezus w rozmowie z saduceuszami mówi o zmartwychwstaniu, o zmartwychwstaniu nie tylko duszy, ale i naszego ciała. To prawda wiary, którą wyznajemy w ostatnim artykule Credo: „Wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”.
Wiara w zmartwychwstanie zakłada wiele ważnych przesłanek do naszego aktualnego życia: wyraża się w duchowej pracy nad własnym ciałem, nad tym, aby instynkty i namiętności działające w naszych ciałach były podporządkowane duchowi. Wyraża się także w trosce o nasze ciało, zwłaszcza w trosce o ciało osoby chorej, niepełnosprawnej i starszej wiekiem.
Duchowa praca nad sobą, nad tym, aby poruszenia cielesne były podporządkowane duchowi prowadzi do wolności wewnętrznej i do pokoju ducha. Nieraz praca nad sobą okupiona jest walką duchową, wiele kosztuje człowieka. Pisze o tym św. Paweł w swoich listach, mając na uwadze hedonistyczną kulturę, pośród której żyli chrześcijanie. Na przykład zwracając się do Galatów, pisze: „Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. […] Ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Ga 5, 22-25). Ta wymagająca duchowa droga jest bardzo ważna. Kształtuje naszą wolę, buduje dobry, zdrowy charakter. Wiele w tym względzie młodemu pokoleniu mogą powiedzieć dziadkowie
Troska o ciało osoby chorej, niepełnosprawnej, starszej wiekiem wypływa nie tylko z miłości, ale również z wiary w ostateczne zmartwychwstanie. Ta troska wiąże się z zadaniami pielęgnacyjnymi drugich osób. Prowadzi także do wysiłku samej osoby niepełnosprawnej. Nieraz lenistwo powoduje, że osoby z niepełnosprawnościami nie podejmują rehabilitacji koniecznej dla właściwego ich rozwoju. Warto wiedzieć – taka jest Tradycja obecna w chrześcijaństwie – iż nasze ciała zmartwychwstaną bez jakichkolwiek ubytków, podobne do ciała Zmartwychwstałego. Dlatego mając na uwadze nie tylko obecny czas, ale i naszą przyszłość, w dobry, rozumny sposób, troszczmy się o nasze ciało.
Jutro uroczystość Bożego Ciała. Przypominajmy sobie często słowa Chrystusa: „Zaprawdę powiadam wam: kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. Jeśli naprawdę wierzę w zmartwychwstanie, to staram się często przystępować do tego źródła życia wiecznego, jakim jest Eucharystia. Ona kształtuje mojego ducha, ale i moje ciało.
