Nasza wizja wiary

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 6, 1-5
XXII tydzień zwykły

Przykazanie i jednocześnie przepis prawny dotyczący obowiązku zachowania szabatu, były kluczowe dla żydowskiej kultury i sposobu funkcjonowania. W ten sposób wyznaczały świętość czasu, kluczową dla poznania świętości samego Boga i uszanowania Go jako Dawcy życia i podtrzymującego to życie. Przepisy zawarte w Księdze Kapłańskiej (Kpł 1) jasno pokazują, że szabat jest dniem poświęconym pamięci Boga i nie może być w żaden sposób naruszony. Być może teraz lepiej czujemy, jak ważne było to dla Żydów i jak bardzo skandalicznie w ich mniemaniu zachował się Jezus. Jednak On chciał pokazać, że o wiele ważniejsze od samych przepisów, zasad i reguł jest nastawienie serca. Bez niego stają się one jedynie pustą zasadą bez głębszego znaczenia.

Dzisiaj ten tekst zadaje nam pytanie, jak oceniamy innych ludzi? Czy podobnie jak faryzeusze uczniów Jezusa, którzy widzieli tylko zewnętrzne zachowanie, czy staramy się zrozumieć drugiego człowieka, jego motywacje i to, co nim rzeczywiście kieruje? Druga opcja jest o wiele trudniejsza i wymaga większego zaangażowania, dlatego bardzo często poprzestajemy jedynie na pierwszym kroku, widząc tylko ludzką aktywność. Oczywiście w ten sposób bardzo łatwo przejść do postawy protestanckiej, gdzie nie ma już mowy o jakimś obiektywnym odniesieniu, a jedynie nastawieniu wewnętrznym i subiektywnym odbiorze rzeczywistości. To droga do tego, by z człowieka (siebie samego) zrobić Boga i zacząć schlebiać jedynie własnej osobie, dlatego ważne jest konfrontowanie własnych myśli ze Słowem Bożym, nauczaniem Kościoła i ogólnymi zasadami obowiązującymi każdego katolika. One w połączeniu z cierpliwością i otwartością na druga osobę pozwolą nam zawsze widzieć ją jako dziecko Boże, a grzechy i błędy jako słabości, z którymi trzeba się uporać we współpracy z Bożą łaską.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii