Wyparcie czy przyznanie
Wybór należy do nas. Ale może warto, mimo społecznej alienacji, poczucia osamotnienia ale także wbrew własnym słabościom, zwątpieniom, upadkom i tchórzostwu, stanąć po stronie Chrystusa.
2023-10-21
Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 12, 8-12
XXVIII Tydzień zwykły
We fragmencie Ewangelii spisanym przez św. Łukasza a ofiarowanym nam dziś przez Kościół w Liturgii Słowa czytamy, że Jezus składa swoim uczniom i świadkom wiele obietnic, ale także ostrzega: „Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych”.
Przyznanie i wyparcie. Zapewne wielu z nas nie jest obce doświadczenie zarówno jednego jak i drugiego.
Czy warto przyznać się publicznie do wiary w Boga, zwłaszcza w towarzystwie, które w najlepszym wypadku skłonne jest uznać naszą wiarę za średniowieczny przesąd a nas za „zacofanych dewotów”?
Czy koleżanki i koledzy w pracy albo na uczelni muszą koniecznie wiedzieć, że jestem chrześcijanką? A tak się stanie jeśli na mojej szyji zobaczą krzyżyk lub medalik zamiast stylowej błyskotki.
Co sobie o mnie pomyślą moi „znajomi”-nieznajomi na internetowych forach, jeśli nagle, i to pod własnym imieniem i nazwiskiem, ośmielę się wtrącić słowo sprzeciwu w gąszczu niesprawiedliwych, uogólniających czy wręcz nieprawdziwych oskarżeń wysuwanych wobec Kościoła i jego członków?
Czy się nie ośmieszę, jeśli uklęknę widząc kapłana zmierzającego do chorych z Chlebem Eucharystii na piersiach lub uczynię znak krzyża przechodząc obok świątyni czy wyruszając w podróż?
Przyznanie czy wyparcie? „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” czy „Nie znam tego Człowieka”?
Wybór należy do nas. Ale może warto, niekiedy mimo społecznej alienacji, poczucia osamotnienia ale także wbrew własnym słabościom, zwątpieniom, upadkom i tchórzostwu, stanąć po stronie Chrystusa? W chwilach jego chwały ale i w chwili Jego poniżenia na krzyżu.
Może warto stale na nowo, w miejscu gdzie przyszło nam żyć i wobec ludzi, którzy nas otaczają, przypominać światu, że On i tylko On jest Początkiem i Końcem, jest Celem i Sensem ludzkiego życia?
Kiedy staniemy przed wyborem: Przyznanie się czy wyparcie, pamiętajmy, że dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebne jest świadectwo dobrego i konsekwentnego chrześcijańskiego życia a przecież już sam brak tego świadectwa lub dawanie go tylko w środowisku ludzi przyznających się do wiary, można rozpatrywać w kategoriach zaparcia się Chrystusa.
Nie zapominajmy, że mamy Jego obietnicę. No i jest z nami także Duch Święty, który nie tylko udzieli nam daru męstwa, ale we właściwym czasie wskaże drogę odpowiednią dla świadków Jezusa Chrystusa.
