Wdzięczność rodzi wiarę

Jezus dokonując uzdrowień, nigdy nie domagał się od ludzi jakiejkolwiek wdzięczności. Czynił wszystko bezinteresownie, z miłości do cierpiącego człowieka. Przy okazji spotkania z Samarytaninem daje jednak do zrozumienia, że wdzięczność powinna być naturalnym odruchem tego, kto doznał łaski. Okazując wdzięczność Bogu, człowiek wyraża swoją wiarę, pokorę i niegodność. Uznaje okazane miłosierdzie, a tym samym otwiera się na przyjęcie największego daru, jakim jest zbawienie wieczne. Wypowiedziane przez Jezusa słowo „uzdrowienie” możemy przetłumaczyć także na „zbawienie”: „twoja wiara cię zbawiła”.

Zastanówmy się dzisiaj nad naszą wiarą i związaną z nią postawą wdzięczności względem Boga i ludzi. Której postawy w nas jest więcej: pokory, czy roszczeniowości? Spójrzmy na pomoc bliskich, z rodziny, znajomych, na pomoc pracowników służby zdrowia wobec nas. Czy jesteśmy im wdzięczni za okazywaną nam pomoc? Czy jesteśmy wdzięczni Bogu za nasze życie?

Dzisiejszy fragment Ewangelii świętego Łukasza o uzdrowieniu dziesięciu trędowatych jest przedłużeniem wczorajszego tekstu i słów, które Jezus wypowiedział do uczniów: „gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: «Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać»”. Jezus uczy nas w tych dniach wdzięczności za okazywane nam dobro.

Uczeń Chrystusa, Apostoł Narodów, św. Paweł również zachęcał do tej postawy. Warto przywołać dwa jego teksty: „niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał” (1 Kor 4, 6-7); „Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!” (Ef 5, 20). Brak wdzięczności Bogu rodzi niewiarę. Spróbujmy odwrotnie, praktykować dzisiaj postawę wdzięczności, bo ona rodzi wiarę.

Autorzy tekstów, Bartoszek Wojciech, Rozważanie, Komentarz do ewangelii