„Bądźcie miłosierni!”
To konkretne stawanie się miłosiernymi przykazane przez Jezusa nie należy do zakresu sił człowieka. Przekracza je.
2024-02-26
Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 6, 36-38
II tydzień Wielkiego Postu
W Ewangelii mamy wiele przykazań, które Jezus kieruje do swoich uczniów: „nie sądźcie”, „nie potępiajcie”, „dawajcie”, „miłujcie nieprzyjaciół”, „módlcie się”, „nie przeklinajcie jeden drugiego” itd. Ale jest jedno inne od wszystkich, bo nie odnosi się do tego, co i jak mamy czynić, ale do tego jacy mamy być: „bądźcie miłosierni”. Nakaz bycia miłosiernymi, wyraźnie przywołuje inny nakaz starotestamentalny dotyczący bycia, a mianowicie: „bądźcie świętymi”. I wydaje się, że Jezus nie chce ich rozdzielać. Nakaz Nowego Przymierza staję się komentarzem starotestamentalnego. Świętość nabiera konkretu. Oznacza bycie miłosiernym, bo tego pragnie od nas Bóg: „chcę raczej miłosierdzia”, „miłości pragnę, a nie ofiary”. Nakazy mają również określony pierwowzór: jest nim w obu przypadkach Ojciec: „bądźcie świętymi, jak ja jestem święty”, „bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”.
Słowa Ewangelii nie są opcjonalne. Jeśli mamy być uczniami Jezusa, to trzeba nam je przyjmować wszystkie, takie, jakie są. Jednak rodzi się spontaniczne pytanie: Czy to nie zbyt wiele nakazywać określone bycie i wymagać, by było ono takie, jakie jest u Ojca? Kto z nas może pretendować do bycia takim, jakim jest Ojciec? A jednak Jezus tego wymaga. W Piśmie Świętym na określenie „bycia” często używane jest słowo wyrażające proces „stawania się”. Dosłownie dzisiejsze przykazanie wówczas moglibyśmy przetłumaczyć: „stawajcie się miłosiernymi”. Przywołuje to na myśl pierwsze strony Starego Testamentu, Księgę Rodzaju i opis stworzenia. Bóg stwarzał i rzeczy stawały się. Bóg tchnął w nozdrza człowieka tchnienie życia i stał się człowiek istota żywą na obraz Boży uczynioną (por. Rdz 2, 7). Stawanie się człowieka jest więc dziełem Boga, a nie człowieka. To konkretne stawanie się miłosiernymi przykazane przez Jezusa nie należy do zakresu sił człowieka. Przekracza je. Dlaczego więc jest nakazane, skoro człowiek nie jest zdolny zdobyć się na nie? Odpowiedź znajdujemy w innym fragmencie: „niech ci się stanie według twojej wiary”, albo „niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. Człowiek nie jest wstanie tego zdobyć, ale otrzyma, jeśli uwierzy Bogu.
