Jezus jedynym Zbawicielem człowieka

Człowiek chce być coraz bardziej niezależny i samowystarczalny. Wszystko jednak do granic. Sam nie jest w stanie zbawić siebie. Również świat nie może siebie zbawić. Wszyscy potrzebujemy zbawienia pochodzącego od Boga – zbawienia, które zostało nam zaoferowane przez dzieło Odkupienia dokonane przez Chrystusa na krzyżu.

Jezus czynił wszystko (i nadal to czyni), aby nas poprowadzić do zbawienia. Wczoraj czytaliśmy w Ewangelii opis uzdrowienia paralityka będącego symbolem tych, którzy znajdowali się w sytuacji absolutnie beznadziejnej, a którzy zostali przez Boga ocaleni. Okazuje się jednak, że nie tamten chory był najbardziej chory, w sytuacji beznadziejnej. Uzdrowienia najbardziej potrzebowali faryzeusze, którzy nie wierzyli Jezusowi. Dzisiejszy opis Ewangelii jest kontynuacją wczorajszego. Czytamy w dzisiejszej Ewangelii, że faryzeusze najpierw zarzucili Jezusowi, że uzdrowił w szabat. W dalszej kolejności odrzucili Jego nauczanie o tym, iż jest prawdziwym Synem Bożym. To oni tkwili w prawdziwym  duchowym paraliżu. A Pan Jezus mówił im jeszcze więcej, mówił całą prawdę o sobie: że oddawanie Jemu czci boskiej jest warunkiem prawdziwej czci dla Przedwiecznego Ojca!

Doświadczenie choroby powoduje, że bardziej jesteśmy zależni od drugiego człowieka. To trudne doświadczenie może w nas również wzbudzić refleksję, by głębiej przylgnąć do Boga, by bardziej Jemu się powierzyć, by w Nim szukać prawdziwego zbawienia. Pomocą w tym poszukiwaniu może być obraz ukazany w pierwszym czytaniu, w proroctwie Izajasza: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49, 15). To obraz wielkiej miłości Boga do każdego z nas.

Panie Jezu, Ty jesteś naszym prawdziwym Panem i Zbawicielem. I w Tobie szukamy pomocy, zwłaszcza w godzinie próby.