Osoby walczące z mukowiscydozą spotkały się na Jasnej Górze
U stóp Pani Jasnogórskiej uczestnicy Pielgrzymki złożyli Akt Zawierzenia osób cierpiących na mukowiscydozę, ich rodzin i całego środowiska wspierającego ich w walce z chorobą. Akt Zawierzenia miał miejsce podczas modlitwy apelowej.
zdjęcie: Archiwum prywatne
2024-03-25
W dniach 23-24 marca 2024 r. zorganizowana przez Annę Gałkę – Koordynatora Polskiego Towarzystwa Walki z Mukowiscydozą – VI Pielgrzymka osób walczących z mukowiscydozą i ich rodzin ruszyła podziękować Matce Bożej Częstochowskiej za Jej nieustającą opiekę, otrzymane łaski i leki przyczynowe. Pod przewodnictwem ks. dra Wojciecha Bartoszka – Krajowego Duszpasterza Apostolstwa Chorych – u stóp Pani Jasnogórskiej złożyliśmy Akt Zawierzenia osób cierpiących na mukowiscydozę, ich rodzin i całego środowiska wspierającego ich w walce z chorobą. Akt Zawierzenia miał miejsce podczas modlitwy apelowej.
Pielgrzymka była szczególnym czasem trwania we wspólnocie, na modlitwie i przy Sercu Maryi, która powitała nas piękną słoneczną pogodą zarówno na zewnątrz, jak i w naszych sercach. Podczas pielgrzymki mieliśmy czas na refleksje, rozmowy i na chwile zatrzymania, o które nieraz tak ciężko w pośpiechu codzienności. Okres Wielkiego Postu powinien skłaniać nas do myślenia nie tylko o tym, czego dokonuje dla nas sam Jezus, ale również do tego, w jaki sposób możemy Go naśladować. W tym okresie chodzi najbardziej o miłość bliźniego. Dlatego jako wspólnota, w której mierzymy się w walce z mukowiscydozą, mamy świadomość, że bardzo istotną kwestią jest wspieranie naszych bliskich chorych. Ale żeby mieć do tego siłę, musimy czerpać z właściwego Źródła, którym jest Jezus, ucząc się od Niego prawdziwej miłości.
W czasie Pielgrzymki podjęliśmy temat przebaczenia, który jest tak ważny dla każdego z nas. Żaden człowiek nie jest wolny od zranień. Potrzebujemy procesu przebaczenia, aby nasze serca przygotować na uzdrowienie wewnętrzne, którym Pan Jezus chce nas obdarzyć. W budowaniu dobrych relacji potrzebujemy dostrzec perspektywę drugiego człowieka, jego potrzeby. Potrzebujemy wyzbycia się negatywnych emocji, które prowadzą do osądu, porównywania się z innymi czy zachowywania w sercu urazy. Często zapominamy, że w drodze rozwoju wewnętrznego i kroczenia za Jezusem, najpierw my sami musimy się zmienić, nawrócić. Wymaga to wyrzeczenia się własnych oczekiwań, oceniania innych, a przede wszystkim akceptacji tego, że mogę kochać niedoskonałego człowieka. Kiedy rozpoczniemy proces przebaczenia, oddając Bogu nasze trudne relacje i doświadczenia, wówczas nastąpi prawdziwe zmartwychwstanie w naszych sercach.
Bogu niech będą dzięki za czas VI Pielgrzymki osób walczących z mukowiscydozą i ich rodzin na Jasną Górę.
