Nieprawość człowieka i Boże Miłosierdzie

Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 26, 14-25
Wielka Środa

Niezgłębiona jest tajemnica ludzkiej nieprawości. Jesteśmy dzisiaj, w Wielką Środę, świadkami kolejnego etapu zdrady Judasza. Zdrada ta miała klika wcześniejszych momentów. Ona nie rozpoczęła się w historii opisanej przez Ewangelistę w dzisiejszym fragmencie.

Proces zdrady zaczął się znacznie wcześniej – gdy dumny Judejczyk nie zaakceptował drogi totalnego uniżenia Syna Bożego. Podobnie jak dzisiaj, tak i wcześniej, Judasz widział w Chrystusie jedynie Nauczyciela, a nie Pana – Syna Bożego. Czy Jezus nie wiedział tego, nie potrafił tego przewidzieć? Jako Bóg zarówno wiedział, jak i przewidział. Jednak – i to jest niezwykłe w miłości Boga do człowieka – do końca próbował pomóc i uratować Judasza. Nie od początku był on przewrotny.

Niezgłębiona jest tajemnica ludzkiej nieprawości. Dramatyczna historia Judasza przestrzega mnie przed wejściem na przewrotną drogę niewiary. Uroczyste słowa Pana Jezusa zanotowane przez św. Mateusza: „Zaprawdę mówię wam, jeden z was Mnie wyda!” można zrozumieć w ten sposób, że spośród Dwunastu nikt nie był pewny, czy to nie o nim myślał Chrystus wypowiadając te słowa. Każdy z nich był potencjalnym zdrajcą. Okazało się, że ta interpretacja zdrady w większości się sprawdziła. Bo w godzinie męki Chrystusa prawie wszyscy apostołowie uciekli. Jezus wypowiadając te słowa, myślał jednak najbardziej o Judaszu. Również każdy z nas może być potencjalnym zdrajcą Chrystusa, może się Go wyprzeć w godzinie próby, przez grzech. Ta prawda nie tyle winna nas upokorzyć, co pokazywać nam nagą prawdę o każdym z nas. Powinna poprowadzić nas do autentycznego nawrócenia.

Ono zawsze wiąże się z powrotem do zażyłej relacji z Chrystusem. Poznaniem Jego Osoby i Jego nauczania. Prośmy pokornie dzisiaj Jezusa, abyśmy zawsze byli wierni Jego Osobie oraz misji, którą nam zlecił.

Autorzy tekstów, Bartoszek Wojciech, Rozważanie, Komentarz do ewangelii