Niepewność rodząca nadzieję

Wielka Sobota, Triduum Paschalne

Benedykt XVI w swojej encyklice Spe salvi (dosł. W nadziei) wymienia drogi wiodące do osiągnięcia trwałej, chrześcijańskiej nadziei. Takiej nadziei, która nie jest zwyczajnym pocieszeniem, ale oczekiwaniem i wręcz pewnością własnego zbawienia. Wśród tych dróg papież wymienia między innymi ciszę. Dla współczesnego świata jest ona stanem odbiegającym od normy – cały czas do nas dopływają jakieś bodźce, w tym dźwięki: nasze rozmowy, szum ulicy, nagrania z urządzeń elektronicznych, dźwięki maszyn pracujących obok nas... Jednak Benedykt XVI podkreśla, że cisza rodzi nadzieję, bo wówczas, gdy nikt nie mówi, nawet kiedy milczy sam Bóg, to rodzi się głębokie przekonanie, że w końcu jesteśmy słuchani.

Wielka Sobota to moment ciszy Pańskiego grobu, w którym złożono Jezusa. To moment, kiedy wystraszeni apostołowie zebrali się w Wieczerniku i zastanawiali nad tym, co dalej. Chociaż to trwało zaledwie parędziesiąt godzin, do momentu odkrycia, że Pan żyje, dla nas może być trwałym pocieszeniem i zadatkiem nadziei na długie lata. Wszak to dzisiaj żyjemy w czasach, które wydają się być dla nas niemiłym zaskoczeniem. Wiara jakby traciła na znaczeniu w świecie, nawet momentami wydaje się, że w samym Kościele wielu osobom chodzi o coś innego. Być może potrzebujemy takiego doświadczenia, podobnego na wzór doświadczenia uczniów Jezusa, by na nowo w Niego uwierzyć. Utwierdzić się w przekonaniu, że wraz z Nim nie musimy się niczego bać. Bo On jest na zawsze przy nas. Jezus Chrystus, wczoraj i dziś, ten sam na wieki! (Hbr 13, 8)

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii