Słowo Boga wcielone, dla zbawienia człowieka wyniszczone
Patrząc zatem na żłóbek Jezusa i medytując tajemnicę wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego narodzenia, nie sposób nie rozważać także dzieła odkupienia dokonanego na drzewie krzyża. To dzieło odkupienia wysłużyło nam zbawienie. Zbawienie rzeczywiście dokona się w naszym sercu, jeśli przez wiarę i miłość otworzymy się na łaski płynące z dzieła odkupienia.
2025-01-08
Komentarz do liturgii Słowa: 1 J 4, 7-10; Mk 6, 34-44
II tydzień po Narodzeniu Pańskim
Dziś w pierwszym czytaniu padają następujące słowa: „W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. Co znaczy, że Jezus został posłany jako ofiara przebłagalna?
By zrozumieć, czym jest ofiara przebłagalna, trzeba się cofnąć do Starego Testamentu. Miejscem szczególnej obecności Boga pośród ludu wybranego był najpierw (w czasie wędrówki przez pustynię) Namiot Spotkania, a następnie (już w Palestynie) – Świątynia Jerozolimska. Najświętszym miejscem najpierw Namiotu Spotkania, a potem świątyni – było miejsce złożenia Arki Przymierza. To tam znajdowała się przebłagalnia. W czasach, gdy istniała świątynia, żydowski arcykapłan raz w roku, wchodził do Miejsca Najświętszego, wzywał imienia Boga, by błagać o odpuszczenie grzechów Izraela oraz kropił przebłagalnię krwią ofiar zwierzęcych jako wynagrodzenie za grzechy ludzi. Chodziło o to, by w ten sposób błagać Boga o miłosierdzie. Zadaniem arcykapłana było „przebłagać” Boga, by powstrzymał swoją karę i by obdarzył ludzi życiem. Stąd tak ważna była krew, będąca symbolem życia.
Ten niezwykły starotestamentalny obrzęd zapowiadał to, co stało się poprzez Osobę Jezusa Chrystusa. Jezus dokonał dzieła odkupienia. Inicjatywa należała do Boga Ojca, o czym mówi przywołany na początku werset: „W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował”. Dzieło odkupienia zrodziło się we wnętrzu Boga Ojca, a zostało zrealizowane przez Jezusa: „[Bóg] posłał Syna swojego”. Syn Boży stał się człowiekiem. W Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskim wyznajemy: „Dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy”. Katechizm wyjaśnia tę prawdę, posługując się rozważaną tu frazą z Pierwszego Listu św. Jana i dodając jeszcze dwa inne zdania z tegoż Listu: „Słowo stało się ciałem, aby nas zbawić i pojednać z Bogiem. Bóg «sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy» (1 J 4, 10). «Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata» (1 J 4, 14). «On się objawił po to, aby zgładzić grzechy» (1 J 3, 5)”.
Ofiarą przebłagalną stała się krew Jezusa. Krew Jezusa została przelana, by uwolnić nas ze śmierci grzechów, by wysłużyć nam zbawienie, czyli dać nam życie wieczne. Tak Katechizm wyjaśnia tę prawdę, mówiąc o Jezusie Chrystusie: „ofiarował się na krzyżu jako żywa, święta i miła Bogu ofiara i którego krew stała się narzędziem przebłagania za grzechy wszystkich ludzi”.
Patrząc zatem na żłóbek Jezusa i medytując tajemnicę wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego narodzenia, nie sposób nie rozważać także dzieła odkupienia dokonanego na drzewie krzyża. To dzieło odkupienia wysłużyło nam zbawienie. Zbawienie rzeczywiście dokona się w naszym sercu, jeśli przez wiarę i miłość otworzymy się na łaski płynące z dzieła odkupienia.
Wiele kolęd łączy tajemnicę wcielenia z tajemnicą zbawienia. Oto tylko niektóre przykłady. Szósta zwrotka kolędy „Cieszmy się i pod niebiosy” brzmi następująco: „Tyś jest Synem Najwyższego, / Tyś Panem świata całego, / przez Twe święte Narodzenie / odpuść grzechy, daj zbawienie”. Bardzo przejmująca jest w tym względzie cała kolęda „Nie było miejsca dla Ciebie”. Oto jej druga zwrotka: „Nie było miejsca, choć zszedłeś / Jako Zbawiciel na ziemię / By wyrwać z czarta niewoli / Nieszczęsne Adama plemię”. Bardzo wyraźnie prawdę o wcieleniu z prawdą o zbawieniu łączy druga zwrotka kolędy „Przystąpmy do szopy”: „Ten, co wszechświat dzierży, w żłobie dzisiaj leży, / ludzkiej pomocy czeka. / Bóg, Słowo wcielone, dzisiaj wyniszczone / dla zbawienia człowieka. / O, Boże, bądźże pochwalony za Twe narodzenie. / Racz zbawić ludzki ród zgubiony, / racz zbawić ludzki ród zgubiony / Daj duszy zbawienie”. Warto słuchać i śpiewać uważnie kolędy. Warto zwracać uwagę na treści kolejnych zwrotek, bo w nich ukrytych jest wiele cennych treści teologicznych.
